يكى از صحابه حضرت رضا، عليه السلام، صفوان بن يحيى است. او در گرماى مسجد الحرام، در شبانه روز بيش از 150 ركعت نماز خالصانه به جا مى آورد. فردى از ايشان پرسيد: چرا اين قدر نماز مى خوانيد؟ صفوان پاسخ داد: ما سه نفر بوديم: من، عبد اللّه بن جندب، و على بن نعمان.
روزى در كوفه با همديگر قرار گذاشتيم هروقت يك يا دو تن از ما از دنيا رفت، نفر يا نفرهاى زنده به اندازه كل عمر رفيق يا رفيق هاى خود نماز بخوانند و روزه بگيرند. حال، آن دو نفر دارفانى را وداع گفته و من زنده مانده ام. لذا، به قول خود وفا كرده نمازهاى آن ها را مى خوانم.
منبع : پایگاه عرفان