عقيده؛ يعنى نفى تمام خدايان ساختگى، اعم از خدايان بى جان بيرونى و درونى كه عبارتند از بت ها، مظاهر عالم طبيعت، هواى نفس، تجاوز در شهوات، آمال و آرزوهاى غلط، خواسته هاى بى ريشه و بى بنيان، و بت هاى جاندار كه عبارت مى باشند از چهره هاى طاغوتى مثل: چهر قابيل و چهر فرعون، و هر موجود زنده اى كه در لباس آدمى در خط سير آنان به عنوان ارباب و كارگردان بشر، دست اندر كار زندگى انسان است. اعتقاد به خدا؛ يعنى به تمام معنا، جنگ درون با خدايان شكل دهند پستى و ذلت و اثبات خداى دهند عزت و واقعيت. اين معنا معناى عقيده است، و شما بدانيد كه طبق آيات قرآن مجيد، بدون نفى خدايان قلابى، اثبات خداى واقعى در دنياى جان، كار محالى است؛ يعنى تا خان دل، خلوت از اغيار و بيگانگان، مظاهر طاغوتى و مظاهر خطر نشود، محال است نور وجود مقدّس حضرت حق در چنين خانه اى جلوه كند. من در اول بى شمار خطا كردم و اهرمن را در حصار راه دادم.
يك نظر در كار اين ويرانه كن دشمن خود را برون زين خانه كن
نراقى
منبع : پایگاه عرفان