اخلاق، يعنى هزينه كردن عواطف عالى انسانى و نحو پيوند مثبتى كه بايد او با همنوع خود و با افراد ديگر داشته باشد. در حقيقت، اخلاق در پيوند انسان با خانواده و جامعه، نظير نورافكنى است كه بر پيشانى لكوموتيوى قطار نصب شده است. اين نورافكن راه را چنان عالى به رانند لكوموتيو نشان مى دهد كه راننده با تمام توجّهى كه از طريق نور آن براى او پديد مى آيد، مى تواند قطار به آن سنگينى را با هم مسافرانش به مقصد برساند. در زندگى انسان، اخلاق، كارى همانند آن نورافكن را انجام مى دهد تا او بتواند راه زندگى را در خانه و در اجتماع آن چنان كه شايسته است، طىّ مسير كند. بى ترديد، انسانى كه عقيده به خدا دارد و مؤمن به حق هست، اما از اخلاق پسنديده دور است، مطرود خدا است.
منبع : پایگاه عرفان