بهره‏بردارى از عشق به حسين عليه السلام‏

بياييد از عاشورا و از ايامى كه تناسب با حضرت سيدالشهدا عليه السلام دارد، مثل خودش، بهترين استفاده را بكنيم. اين را خيلى راحت مى شود پياده كرد. من نمى دانم شهر همدان مثلًا چقدر جمعيت دارد، بر فرض، با اطرافش دويست هزار نفر داشته باشد. اين دويست هزار مرد و زن و بچه، روز عاشورا يك عشق جوشان خودآگاه و ناخودآگاه نسبت به ابى عبدالله عليه السلام دارند. ما بياييم و رابطه اى بين اين دويست هزار نفر برقرار كنيم، و بگوييم: اى دويست هزار نفرى كه به عشق حسين عليه السلام در روز عاشورا آمده ايد! هر كجا؛ در جلسه، مسجد، محراب، منبر و در خانه هستيد، صندوقى به نام ابى عبدالله عليه السلام بگذاريد، و هر كدام هم پانصد تومان در آن صندوق بياندازيد. در مقابل آن عشق جوشان، همه حاضر هستند اين پانصد تومان را بدهند. اين پول ها كم كم از طريق عشق جوشان به حسين عليه السلام، صد ميليون تومان مى شود. با اين صد ميليون تومان كداميك از هدف هاى حسين عليه السلام را نمى شود پياده كرد؟ كدام نشريه را نمى شود مجانى در سطح جهانى پخش كرد؟ كدام مريض را نمى شود به عشق أبى عبدالله عليه السلام معالجه كرد؟ كدام خانواده را نمى شود تربيت كرد؟ كدام ورشكسته را نمى شود نجات داد؟ كدام يتيم را نمى شود رسيدگى كرد؟ از عاشوراى به اين مهمى، ما چه استفاده اى مى كنيم؟ به راستى، ما از مردمى كه در مذهب اسماعيليه «1» هستند، خيلى كمتر داريم كار مى كنيم.