خداوند آيه اى در سوره نساء دارد كه در رابطه با دادگسترى است؛ در رابطه با دادگاه هاست؛ در رابطه با پرونده، قاضى، شاهد و حكم است، و خيلى آيه مهمى است، و هم چنين اين آيه در رابطه با جامعه و به خصوص در رابطه با جنگ است. به طور كلى بايد گفت: محتواى آيه نسبت به همه نواحى زندگى مؤمنان گستردگى دارد. خداوند در اين آيه مى گويد:
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى
كينه و رنج سازى يك قوم باعث نشود كه شما در حدّ آن ها عدالت را رعايت نكنيد، و من از شما بندگان مؤمن به خودم مى خواهم كه در حقّ آن ها فقط جاده عدالت را بپيماييد. اين عدالت ورزى به تقوا نزديك تر است.
تقوا حالتى است كه هم شما را از دوزخ ايمن مى كند، و هم شما را محبوب من قرار مى دهد، و هم مشكل زندگى خودتان را حل مى كند.
تقوا يعنى حفظ كردن خود در حدود خدا، در مرزبندى هاى خدا. حالا يك نمونه از آن را در اين جا مى گويم كه با آن نمونه عملى، كاملًا مى شود معناى تقوا را دريافت كرد. اين نمونه هم فقط در چهارچوب ايمان تحقّق پيدا كرده است و در خارج از فضاى ايمان، ما تحقّق چنين نمونه اى را در پنج قاره جهان سراغ نداريم.
منبع : پایگاه عرفان