با توجه به نبوت پيامبران كه ابلاغكنندگان پيام هاى حضرت حق به مردم براى رسانيدشان به حيات طيبه و آخرت آباد بود، و هر يك براى تصديق شدن نبوتشان و اثبات راستگوئى و صدقشان معجزات لازم ارائه مى كردند، به ويژه نبوت پيامبر عظيم الشأن اسلام و معجزه جاويدانش قرآن، و دانش و بصيرتش كه شعاع دانش و آگاهى حق بود، و نيز برخوردارى احكام و مقررات و معارف الهيه آئينش از استحكام و استوارى و منطبق بودن با حكمت و مصلحت، و اين كه واضح و روشن بود كه فرهنگ جامع و كاملش ضامن خير دنيا و آخرت است، بايد انسان ها با تكيه بر تعقل و انديشه صحيح، با همه وجود تسليم آئين و شريعت آنان مى شدند، و راهى جز اقتدا به آن بزرگواران، و پيروى از دينشان نمى پيمودند، و از درخواست هاى نامعقول و غير منطقى به شدت اجتناب مى جستند، و از سئوالات بى مورد و بيهوده پرهيز مى كردند.
ولى گروهى از مردم چه در زمان پيامبران گذشته و چه در عصر پيامبر اسلام به دور از عقل و منطق درخواست هائى داشتند كه جز آزار روحى براى پيامبران ثمرى نداشت، و درخواست هاى آنان نشان مى داد كه مى خواستند راه گريزى از حق و حقيقت براى خود دست و پا كنند، آيه شريفه مسلمانان را كه نزديك بود چون لج بازان و متعصبان گذشته بخصوص قوم يهود در اين وادى خطرناك بيفتند و بعضى هم در اين مسير انحرافى قرار گرفتند بر حذر داشت، و به آنان نسبت به اين برنامه غير منطقى هشدار داد، و به شدت از چنين برخوردى با پيامبر اسلام نكوهش كرد.
به راستى از انصاف و خردورزى دور است كه انسان بر پايه تعصبات قومى و افكار جاهلى و انديشه هاى انحرافى و خيالات فاسد، و اميال شخصى از پيامبر درخواست نامعقول و بيهوده داشته باشد، درخواست هائى كه لازم است مردود شود و بى پاسخ بماند، و درخواست كنندگان طرد شوند.
انسان بايد با تكيه بر عقل و منطق و بصيرت و بينش و پختگى و خردورزى، زمينه اين گونه درخواست هاى نامعقول را از صفحه وجودش و ميدان ذهنش پاك كند، و باطنش را كه به نور فطرت آراسته اند مركز درخواست هاى معقول و منطقى در جهت رشد و تكامل و رسيدن به سعادت ابدى و پرورشى و تربيت الهى و انسانى خود قرار دهد.
درخواست هاى بيجا و نامعقول پايه فكرى و فطرى و عقلانى ندارد، بلكه مايه و سببش جهل مركب و لجاجت و عناد و دشمنى با حق و حقيقت، و باز كردن راه گريز از واقعيات و توجيه براى پشت كردن به حقايق است.
مسلمانان بايد از رهبران دينى، و انسان هاى آسمانى در جهت تكامل بخشيدن به عقل و روح و نفس و باطن خود و آبادى دنيا و آخرتشان درخواست داشته باشند، و از درخواست آنچه نشدنى است و آنچه مفيد هيچ فايده اى نيست و اگر هم انجام بگيرد دردى را دوا نمى كند، و مشكلى را حل نمى نمايد، و گرهى را از زندگى و كار درخواست كننده باز نمى كند، بلكه جز توهين به حق و بازى گرى، و فتنه افكنى نيست به شدت بپرهيزند.
بدون ترديد هرچه بر اصرار درخواست هاى نامعقول بيشتر شود، و اين كار بيهوده دنبال گردد، درخواست كننده به تيرگى بيشتر روان و قلب دچار مى شود و فاصله اش از حوزه هدايت و نور ولايت حق زيادتر مى گردد، و راه هر گونه ترديد و شك و شبهه بازتر مى شود، و به ويژه زمينه شبهات و وسوسه هاى گمراهان را در قلب و مشاعر آماده تر مى سازد، و بستر تبديل ايمان به كفر را با پيگيرى كفرپيشگانى چون يهود و نصارى با دنبال كردن شبهات و درخواست هاى نامعقولشان به وسيله مسلمانان فراهم مى آورد.
بر همه مسلمانان واجب و لازم است در مسئله درخواست هايشان از شيوه هاى عقلانى و منطقى پيروى كنند، و روشى حكيمانه در اين مورد انتخاب نمايند، نه اين كه با داشتن راهنمائى چون پيامبر و ميزان هاى حقى چون معصومين و كتابى بى مانند چون قرآن كه حاوى اصول و حقايق و معارف الهيه است و از هر جهت هدايتگر و سازنده خير دنيا و آخرت است، از روش يهود لج باز و معاند كه هر بار از پيامبر بزرگ خدا موسى بن عمران بدون تكيه بر علم و عقل و منطق
درخواست هاى نابجا و بيهوده مى كردند و از اين طريق آن رهبر آسمانى را هدف انواع آزارهاى روحى و شكنجه هاى روانى قرار مى دادند اجتناب ورزيده و جداً بپرهيزند.
مسلمانان اگر خوشبختى خود و خير دنيا و آخرتشان را مى خواهند بايد زمينه انحرافات فكرى و بستر درخواست هاى نامعقول را از خدا و مردان راه حق كه مايه از انحرافات يهود دارد در سرزمين حياتشان بخشكانند، و روحيه اشكال تراشى هاى واهى، و بهانه جوئى هاى غير منطقى را از عرصه گاه وجودشان دور نمايند، و از اين كه به دست خود و با كمك شبهات و وسوسه هاى دشمنان موجبات تبديل ايمان را به كفر، و علل انحراف از صراط مستقيم و راه معتدل و ميانه را فراهم نمايند دورى كنند و به اين حقيقت كه در قرآن در سوره مباركه بقره مطرح است توجه داشته باشند كه يهود با اين روش انحرافى خود و عادت زشت و كردار ناپسندشان موجبات مغضوب شدن خود را در پيشگاه ربوبيت فراهم و خود و نسلشان را از رحمت واسعه حق محروم و دنيا و آخرتشان را بر باد، و جامعه خود را در بستر روزگار به ذلت و خوارى و دربدرى و ناامنى دچار ساختند.
منبع : پایگاه عرفان