حقيقت شيطان

كلمه شيطان كه نزديك به نود و هشت بار در قرآن مجيد ذكر شده است، و داراى مصاديق مختلفى به معناى موجود شرور و متكبر و متمرد و اغواگر است و يك رشته خيانت و اغواى او، قرار گرفتن در راه انسان است، براى خاطراينكه از رسيدن انسان به مقام قرب حضرت حق و وصال پروردگار مانع شود.

 هر موجودى كه چنين اخلاقيات و صفات و برنامه هايى دارد، قرآن مجيد او را به عنوان شيطان شناخته است. چنين موجودى هم در طايفه جن و هم در بين مردم مى باشد. البته اسم شناسنامه اى هيچكدام از شر داران جنى و انسى شيطان نيست، به خاطر وضع و برخورد و اخلاق و هدف پليد و آلوده اى كه دارند، پروردگار بزرگ عالم از آنها به عنوان شيطان ياد كرده است. در بين ما شيطان زياد است ولى نه با اين نام. ممكن است اسامى مقدسى هم داشته باشند، اسم آنها رحمان، على، حسن، باشد. آن كسى كه در محراب عبادت وجود مقدس اميرالمؤمنين عليه السلام را به قتل مى رساند، اسم شناسنامه اى او عبدالرحمن است. ولى به خاطر اخلاق و رفتار و كردار و اوصاف او، مصداق لغت شيطان دارد. يا آن كسى كه در شام حكومت مى كرد، اسمش معاويه است اما از نظر قرآن كريم شيطان است.

 در جن هم همينطور است، آنها نام اصلى شان چيز ديگرى است، محض خاطر كارشان و اخلاقشان و رفتارشان و غارتگرى شان نسبت به واقعيات الهيه، معنون به عنوان شيطان اند.

 ما نمى توانيم بگوييم خداوند متعال چرا اينها را شيطان آفريد. بلكه ايشان خودشان راه شيطان را انتخاب كردند و قرآن مجيد آنها را شيطان ناميد.

 در شياطين جنّى هم همينطور است. هيچكدام از آنها شيطان به دنيا نيامده اند. و خداوند متعال در سوره آل عمران مى فرمايد: از دست قدرت من، اراده من، رحمت من، علم من، حكمت من، غير از خير چيزى صادر نشده و نمى شود و نخواهد شد.

 و هر كس هم كه شيطان شده است، يعنى شرير و خبيث و پليد و آلوده و راهزن راه انسانيت شده است، مقصر خودش است و به خدا هيچ ربطى ندارد.

  » مَّآ أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ «

  تمام شرها گردن خودتان است. تو مى توانستى يك منبع خير باشى، مى توانستى يك منبع كرامت باشى، مى توانستى يك شخص حكيم باشى، مى توانستى عارف باشى، مى توانستى يك فيلسوف باشى، مى توانستى يك مخترع باشى، چرا شيطان شدى؟