فرشته ندا دهنده مرگ

 اميرالمؤمنين عليه السلام - چنانكه در »نهج البلاغه « آمده است - مى فرمايند : خدا فرشته اى دارد كه هر روز به اهل زمين توجه مى كند و فرياد مى زند .

 ممكن است بگوييد : چرا ما فرياد اين فرشته را نمى شنويم ؟ پس اين فرياد زدن او چه فايده اى دارد ؟ جوابش اين است:

 أولاً: آن گوش هايى كه بايد آن فرياد را بشنوند ، مى شنوند . مانند اميرالمؤمنين عليه السلام كه مى شنيد، از اينرو به ما منتقل كرده است .

 ثانياً: لازم نيست ما همه صداها را بشنويم ، بلكه حرف گوشدارانى كه صداها را مى شنوند و وظيفه دارند كه آن صداها را كه در حقيقت صداى خداست ، به ما برسانند را قبول مى كنيم .

 البته براى شنيدن اين صداهاى ملكوتى ، زحمت زيادى بايد كشيد . پيغمبر صلى الله عليه وآله مى فرمودند :

  » لولا تكثير فى كلامكم و تمريج فى قلوبكم لرأيتم ما أرى و لسمعتم ما أسمع «

  اگر شيطان ، بدى ها ، زشتى ها و فسادها، قلب شما را چراگاه خود قرار نمى داد و شما مى توانستيد قلب خود را از هجوم شياطين ، وسوسه ها و بدى ها حفظ كنيد ، صداهايى كه من مى شنوم ، شما نيز مى شنيديد و حقايقى كه من مى بينم ، شما نيز مى ديديد .

 اين كار خيلى پر زحمتى است كه انسان اين همه توجه كند ، زحمت بكشد ، پاكى به خرج دهد كه دل از تصرّف حجاب ها و ظلمت ها در بيايد . امكان دارد و شدنى است ، اما همه به دنبال اين زحمت نيستند .

 آنهايى كه دنبالش رفتند ، رسيدند ، موفق شدند و صداهايى را كه بايد بشنوند ، شنيدند و آن چه را كه بايد ببينند ، ديدند .