نمونه اش را در اين زمان در آمريكا و اروپا داريم . در رؤساى جمهور آنان كه در بعضى از كشورهايى كه ملت آنها ضعيف و مستضعف هستند ، فرهنگ فكرى بالايى ندارند ، اين اخلاق را اعمال مى كنند .
اين اخلاق فرعون بود . ممكن است پدرى در محيط خانه اش مانند فرعون باشد ؛ يعنى داراى اخلاق برترى جويى باشد . بگويد : من بالاتر ، عزيزتر و قوى تر هستم ، پس همسرم كنيز من و بچه ها نيز برده من هستند . هنوز در بعضى نقاط ايران اين وضع و فرهنگ هست . در گوشه و كنار مملكت هنوز همسران و فرزندان حق رأى ، اختيار و انتخاب ندارند . هنوز پدران بچه ها را به سر كار مى فرستند ، وقتى حقوق مى گيرند - كه شرعاً ملك خودشان است - بايد به پدر خود بدهند و حق تصرف ندارند .
اين پدر اگر روزى توبه كند ، بايد تمام پول هاى قالى بافى دختر و كارگرى پسر خود را به او برگرداند ، و الاّ در قيامت مديون است . كسى كه برترى جو است ، خورنده و استخدام كننده است ، مهريه همسر و مال فرزندان را مى خورد . همسرش را به تدريج با تلقين و حاكميت به كنيز و فرزندان را به غلام خودش تبديل مى كند . اين چنين پدرى نيز فرعون است . همان فرعونى كه خدا در قرآن مى فرمايد : روز قيامت ، اولين كسى كه وارد جهنم مى شود ، فرعون است .
البته در قرآن نمى شود كه اسم همه فرعون هاى تاريخ را بياورد . اگر مى خواست اين كار را بكند ، قرآن كتاب ده ميليون جلدى مى شد . قرآن مجيد نمونه ، الگو و مصداق را بيان مى كند . انسان ها بايد خود را با قرآن تطبيق دهند كه اگر مانند فرعون هستند ، از فرعونيت بيرون بيايند ، يا ديگران اين غافلانِ خواب را بيدار كنند.
منبع : پایگاه عرفان