دلالت اعضا بر اعمال

 پوست تازگى و شادابى دارد ، مانند شادابى برگ گل به هنگام سحر . شادابى گل گواه چيست ؟ گواه صالحى ، پاكى ، صفا و متعادل بودن هوا . ولى در گرماى بعد از ظهر ديگر گل نمى تواند خود را روى ساقه نگهدارد .

 روز قيامت عده اى وارد قيامت مى شوند ، در حالى كه چهره آنها ناعم است:

  » وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ «

  ناعم يعنى شاد ، خرم و تازه . انسانى كه خداوند قبرش را تازه شكافته است و او از قبر بيرون آمده است ، طبيعتاً بايد گرفته ، خسته ، كسل ، ناهماهنگ و نامتعادل باشد ، ولى پروردگار مى فرمايد : چهره آنها شاد ، خرم و تازه است .

 اين چهره ها گواهى مى دهند كه اعمال صاحبان آنها در دنيا اعمال و اخلاق خوبى بوده است .

 عده اى را نيز مى فرمايد :

  » وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَشِعَةٌ «

  خشع يعنى افتاده ، نامتعادل و غير طبيعى . همين نامتعادل و غير طبيعى بودن ، گواه بر بدى اوست . خود چهره ، دست و پا پرونده است . اعمالى كه پاى ما مى نويسند ، اوراقى كه عمل در آن ثبت مى شود ، وجود خود انسان است .

 كتاب قيامت خود انسان است . كتاب هر كسى را به دست خودش مى دهند ؛ يعنى شما را به خودتان ارائه مى دهند . تا چشم شما باز مى شود ، اعمال خود را مى بينيد .