در روايت داريم : كسى وصيت كرده بود كه انبارهاى مواد غذايى مرا بعد از مرگ من به پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله واگذار كنيد تا ايشان آنها را تقسيم كند .
رسول خدا صلى الله عليه وآله مستحقين را جمع كردند و اين غذاها را تقسيم كردند . در پايان كار يك عدد خرما در انبار باقى مانده بود . پيامبر صلى الله عليه وآله آن را برداشتند و به مردم نشان دادند ، فرمودند : اگر او اين خرما را با دست خود به فقرا مى داد ، از انفاق همه اين انبار كه من براى او انجام دادم ، بهتر بود .
چون اكنون رابطه او با اموالش قطع شده است . آن وقت عاشق مال خود بود ، لذا اگر حبّ مال را از خودش جدا مى كرد ، برايش بهره داشت ، اما حالا كه نيست تا جلوى محبتش به مال را بگيرد . اگر در عين دوست داشتن مال ، مال را در راه خدا هزينه كند ، به خاطر ارزش و آثار واجبات ، چه در زندگى دنيايى و چه در حيات آخرتى ، اثر و ارزش دارد ، لذا حضرت على عليه السلام اصرار داشتند كه خود انسان واجبات خود را انجام دهد .
برگ عيشى به گور خويش فرست
كس نيارد ز پس تو پيش فرست
منبع : پایگاه عرفان