به گفته خبيرى تيزهوش، الف تا ياى زندگى خود را اين چنين با فرهنگ عالى حق هماهنگ نماييد كه انسان هاى واقعى و عباد حقيقى اللّه كسانى هستند كه:
الف: [أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ] را به خاطر سپرند.
ب: بهره و نصيبى از آيه [وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ ] ببرند.
پ: پرهيزكار و متقى باشند.
ت: تسكين درد دردمندان دهند.
ث: ثمر زندگى را نيكوكارى دانند.
ج: جاهلان را با سلامت نفس و زبان خوش جواب دهند: [إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً] .
ح: حكم به حق و عدالت دهند.
خ: خارستانى را به گلستانى مبدل سازند.
د: دوا و غذايى به بيماران مستمند دهند.
ذ: ذخيره اى از دين و دانش فراهم آورند.
ر: رستگارى را در راستى دانند.
ز: زبان را در راه خير و صلاح جامعه كشانند.
ژ: ژنده پوشى را پوشش نو دهند.
س: سخى الطبع و كريم النفس باشند.
ش: شمع فروزانى، فرا راه خلق گردند.
ص: صادق الوعد و خوش قول باشند.
ض: ضميرى پاك و قلبى تابناك داشته باشند.
ط: طلب روزى از طريق مشروع كنند.
ظ: ظرفيت الهى خود را بالا برند.
ع: عبرت ها از دنياى عبرت انگيز گيرند.
غ: غور و تأمل در نتيجه تصميمات خود كنند و در عاقبت هر كارى تيزبين باشند.
ف: فرزندان شايسته اى پرورش دهند.
ق: قرآن را با قلبى پاك بخوانند و به آن عمل كنند.
ك: كظم غيظ از رفتار نابخردان نمايند.
گ: گاه و بيگاه به كمك خلق خدا بشتابند.
ل: لطفى در مقام و ادبى در مقال داشته باشند.
م: مرد حق شده و از مردان الهى تجليل كنند.
ن: نواميس خود را حفظ نمايند.
و: ولاى خانواده عصمت و طهارت را در دل ثابت و در عمل آشكار نمايند.
ه: همت را متوجه والاترين مقاصد الهى و انسانى كنند.
ى: يقين به درو كردن كشته هاى خود، در قيامت داشته باشند
منبع : پایگاه عرفان