از حضرت شيخ الانبيا وجود مقدس نوح مرويست كه مى فرمود: دنيا در نظر من، همانند خانه اى دو در است كه از يكى داخل شدم و از ديگرى بيرون روم، اين است حال كسى كه گفته اند: نزديك به دو هزار سال و كسرى طول عمر داشته، وقتى نظر چنين بيدارى به دنيا چنين باشد، واى به حال كسى كه با عمرى بسيار كم، دل به دنيا بسته باشد، آن چنان دلبستنى كه انگار، جز دنيا جايى نيست و گويا يك در براى دنيا، جز در ورود نبوده و براى اين منزل در خروجى نهاده نشده!!
هرگاه پيامبرى با چنان مناعت شأن و علو مكان، حالش اين باشد، يعنى خود را مسافرى بداند كه طول سفرش از درى تا درى است، چون باشد حال آن انسانى كه اطمينان خاطر به دنياى گذشتنى بسته و عمر در پى تحصيل آن، آن هم از راه نامشروع ضايع كرده و دين خود را كه در رأس تمام ارزش هاست، در طلب آن از بين برده باشد.
اگر از دنيا براى تحقق شرف و آزادگى و كمال و آبادى آخرت استفاده كنيد، در حقيقت در صراط مستقيم هستيد و اگر از دنيا فقط به خاطر شكم بهره ببريد و براى جمع مال آن بكوشيد، خويش را به خسارت ابدى مبتلا كرده ايد.
منبع : پایگاه عرفان