فرياد ابليس و گمراه كردن عباد

امام صادق  عليه السلام مى فرمايد: ابليس يك فرياد كشيد، حزب او دورش جمعشدند. چه فريادهايى كه قيامت چه مجازات هايى دارد! يك زن در شهر بصره يك ناله و فرياد زد، صد هزار نفر دنبال اين فرياد را گرفتند، گفتند: مادر! چه مشكلى دارى؟ گفت: جز با كشته شدن على بن ابى طالب راحت نمى شوم.

گفتند: ما فدايى تو هستيم. صد هزار نفر دنبال اين زن آمدند كه با جنگ جمل علم، قرآن، عدالت، عبادت، كرامت، نمونه ممتاز پيامبران اولوالعزم را بكشند، اما نشد. وقتى بعد از شب نوزده ماه رمضان، خبر شهادت اميرالمؤمنين  عليه السلام در مدينه به اين زن رسيد، گفت: در تمام عمرم، لحظه اى شادتر از الان نداشته ام. از اين فريادها در تاريخ زياد بوده است.

ولى هفتاد و پنج شبانه روز مقام عصمت كبراى الهى، فاطمه زهرا  عليهاالسلام ناله زد و اشك ريخت، يك نفر نيامد بگويد چرا.

حضرت على  عليه السلام شب ها در تاريكى مدينه اين خانم پهلو شكسته را سوار برمركب مى كرد، مى آمد و درب تك تك خانه ها را مى زد، مردها و زنها دم درمى آمدند، مى گفت: اين خانمى كه سوار بر اين مركب است، پاره تن پيغمبر است، به ناله او گوش بدهيد، از خدا و پيغمبر  صلى الله عليه و آله دفاع كنيد.

امّا دفاع نمى كردند. اگر هدايت خدا با ما باشد اين ناله ها و فريادها رامى فهميم كه كدام حق است و كدام ناحق، صداها را تشخيص مى دهيم كه كدام درست است و كدام نادرست، دعوت ها را مى فهميم كه به بهشت است يا جهنم، اگر هدايت باشد، اگر ما با قرآن وصل باشيم، اگر ما با اهل بيت ارتباط داشته باشيم، صداها را تشخيص مى دهيم.