ابتدا متن چهار آيه از سوره مباركه آل عمران را اشاره مى كنم:
« كَيْفَ يَهْدِى اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيَمَـنِهِمْ وَشَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَآءَهُمُ الْبَيِّنَـتُ »
چگونه من دستگيرى كنم از آن متدين هايى كه بعد از مدتى زندگى در فضاى ايمان، به تمام مسائل پشت كردند و رابطه شان را با دين، مظاهر، آثار، اخلاق و با اعمال دينى بريدند. اين ها سنگين ترين ظلم را نسبت به خودشان و اطرافيانشان مرتكب شده اند.
البته اين كه مى گوييم به خودشان و اطرافيانشان ستم كردند. اين را از يك آيه ديگر برداشت مى كنيم:
« أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَ أَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ »
پروردگار عالم مى فرمايد: يك مرتبه در برخورد به شهوات، به پول و مقام، به رفيق، تمام اين نعمت هاى من را تبديل به كفر كردند:
و به همه اطرافيان خودشان هم ضربه زدند، يعنى آنها را دنبال خودشان كشيدند.
زياد اتفاق افتاده است كه پدر خانواده بى دين شده، زن و بچه اش هم دنبال او بى دين شده اند. برادر ديندار بى دين شده، برادران و خواهرهاى با ايمان خودش را بى دين كرده، يا رفيق متدين با ايمان را هم دنبال خودش برده است.
ما خيلى لازم نيست كه مواظب افراد عالى باشيم. افراد عالى پاى ايمانشان ثابت است. در سوره ابراهيم مى فرمايد:
« يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ »
احتياج ندارد كسى مواظب ايمان اولياى خدا باشد. آنها خودشان مواظب همه هستند. شخصيت هايى مثل سلمان، ابوذر و مقداد، آنها سالك حق هستند و آن قدر در ايمان ثابت هستند كه اگر گرفتار دشمن شده، قطعه قطعه هم بشوند، دست از خدا برنمى دارند.
منبع : پایگاه عرفان