مؤمن بچه و كم عقل نيست، بلكه وزن عقلش بالا است. مؤمن گرچه هجده ساله است، اما از نظر باطن صد ساله است. وقتى مى بيند پدر روى زين اسب خوابش برده، اسب آرام حركت مى كند، ناگهان پسر فاطمه عليهماالسلام سرش را بلند مى كند و مى فرمايد:
« إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّـآ إِلَيْهِ رَ جِعُونَ »
على اكبر مى آيد و به پدر دلدارى مى دهد، مى گويد: پدر ! چرا كلمه استرجاع را فرموديد؟ فرمود: على جان ! در خواب ديدم هاتفى مى گويد: اين قافله مى رود تا به كام مرگ فرو رود. خبر مرگ را به پهلوان هاى بزرگ دنيا بدهند، همان جا مى ميرند. گفت: پدر ! « أَفَلَسْنا عَلَى الحق » ما بر حق نيستيم؟ فرمود: چرا، عزيز دلم. گفت: « إذَنْ لانُبالِى بِالمَوْت » پس اگر در كام مرگ برويم، باكى نيست. فرمود: پسرم ! مزدى كه خدا از هر پدرى به فرزندش مى دهد، از من به تو بدهد.
مؤمن وقور است، يعنى خيلى وزن دارد. چگونه محبوب خدا، پيغمبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام در هيچ فتنه اى شكست نخوردند، مؤمنى كه در باطن با پيغمبر صلى الله عليه و آله، قرآن، حضرت على و اولاد فاطمه عليهم السلام پراست، شكست نمى خورد.
ابونصر فارابى مى گويد: من صد بار « رساله نفس» ارسطو را از اول تا آخر
خواندم، برايم شيرين بود؛ چون علم بود. بعضى چيزها خيلى شيرين است، اما بعضى چيزها تلخ است.
قرآن مجيد آياتى كه درباره جهنم و عذاب دارد، خيلى كم تر از آيات بهشت و نعمت هاى آن است. يك آيه براى جهنم دارد، ده آيه براى بهشت. يك آيه براى شيطان دارد، ده آيه درباره خدا. يك آيه درباره دشمنان انبيا دارد، نزديك هفتصد آيه درباره پيغمبران دارد.
منبع : پایگاه عرفان