بحثى پيرامون رحمت

چون دو اسم شريف رحمن و رحيم از اسماى محيطه است كه تمام دار تحقق در ظل اين دو اسم شريف به اصل وجود و كمال آن رسيده و مى رسند و رحمت رحمانيه و رحيميه شامل جميع دار وجود است ، حتى رحمت رحيميّه كه جميع هدايت هاديان طريق توحيد از جلوه آن مى باشد شامل همه هست ، جز آنكه افرادى كه از فطرت استقامت خارج شده اند به سوء اختيار خود و به خواست خود ، خود را از آن محروم نمودند ، نه اينكه اين رحمت شامل حال آنان نيست حتى در عالم آخرت كه روز دروى كِشته هاى زشت و زيباست ، آنانكه كِشته هاى زشت دارند خود قاصرند كه از رحمت رحيميه استفاده نمايند.