ميرزا تقى خان اميركبير از چهرههاى برجسته و فرهيختهاى است كه ايران و بيشتر مناطق جهان نظير او را كم ديده اند.
او دانشمندى فرزانه، و مؤمنى پاى بند به اصول و فروع دين، و سياست مدارى شايسته و برجسته بود كه در مدت سه سال و اندى وزارتش ايران را در همه امور به جهشى چشمگير و مورد غبطه همسايگان و اروپائيان رسانيد، و اگر وزارتش حدود بيست سال طول ميكشيد ايران آن روز در رديف مهمترين كشورهاى علمى و صنعتى قرار ميگرفت، و قطعاً وضع امروز ايران كه به رشد قابل توجهى رسيده و در علم و صنعت و اختراعات در مرتبهاى بسيار بالا قرار گرفته چندين مرحله بالاتر بود.
ولى كسانى كه به وسيله اميركبير دستشان از منافع نامشروعشان قطع شده بود و به شدت به او حسادت ميورزيدند به ويژه مادر ناصرالدين شاه و ميرزا آقاخان نورى كه تحت الحمايه انگليس و جاسوس آنان در دربار قاجاريه بود، با وسوسه دو سفارت روس و انگليس كه عظمت ايران و بيدارى ايرانيان را نميخواستند، و با بودن امير زمينه غارت منابع اين مملكت به رويشان بسته بود مسئله كشتن او را فراهم كردند و شبى در حالى كه شراب خلّر به ناصرالدين شاه نوشانيده بودند و او را در مستى كامل برده و در عيش و نوش و لذات شهوانى غرق نموده فرمان قتل او را گرفتند و به دست حاج على خان حاحب الدوله نمكنشناس كه از امير محبتهاى فراوان ديده بود سپرده و روانه باغ فين كاشان كردند و او را به قتل رسانيده و كشور را از وجود آن مرد بينظير و علم و درايت و سياست او كه ميرفت ايران و همسايگان و حتى هند را از دست استعمار انگليس نجات دهد و آسيائى فوق اروپا و آمريكا بسازد محروم نموده و ننگ قتل او را بر پيشانى دولت قاجار و حسودان زدند.
منبع : پایگاه عرفان