زمانى كه مؤمنان از مظالم و سخت گيريهاى سردمداران شرك در مكه در كمال مضيقه قرار گرفتند، به فرمان پيامبر به حبشه مهاجرت نمودند، قريش براى هلاك كردن آنان، يا برگرداندنشان عمروعاص و عمارة بن وليد را با هداياى فراوانى نزد نجاشى پادشاه حبشه فرستادند.
عمرو با عماره به كشتى نشسته به سوى حبشه رهسپار شدند.
عماره مردى خوش اندام و زيبا بود، عمروعاص در اين سفر همسر خود را همراه داشت، در چند روز سفر هر دو از شرابى كه آورده بودند ميخوردند، عماره در حال مستى به همسر عمرو ميل پيدا كرد، در حقيقت مستى و شهوت دست به دست هم داده عنان اختيار از كفش ربودند به همسر عمرو گفت مرا ببوس! عمرو نيز با كمال بيغيرتى كه از آثار مشروب خوارى است به همسر خود دستور داد عمار ببوسد زن هم با بيشرمى كه از آثار جاهليت است بياورى!
اى عماره همسر سلطان كسى نيست كه فريب مانند تو فريبكار دغل را بخورد، اگر در برنامهاى كه تعريف ميكنى صادقى، از او درخواست كن از عطرى كه ويژه خود نجاشى است به تو بدهد، زيرا من عطر او را ميشناسم چون در دست تو ببينم گفتارت را باور خواهم كرد.
عمر در ديدار بعدى مقدارى از عطر نجاشى را از همسر او گرفته با خود نزد عمروعاص آورد.
عمرو گفت: اينك من گفته تو را تصديق ميكنم و حرفت را اكنون باور مينمايم و به راستگوئى ات در اين زمينه ايمان ميآورم، آنگاه عماره را به اين رفت و آمد در اندرون شاه و مصاحبت با همسر او تشويق كرد، تا در اولين فرصت خود را به سلطان حبشه رسانيد و نمونه عطر را با بيان داستان رابطه عماره با همسر سلطان در اختيار نجاشى گذاشت.
نجاشى پس از كشف حقيقت به خاطر مهمان بودن عماره از كشتن او گذشت، ولى فرمان داد عدهاى از ساحران و جادوگران دربار براى او كيفر بينديشند، كه زجرش از كشتن سنگينتر باشد.
ساحران به اجازه نجاشى با ابزار و وسائل مخصوص در آلت عماره جيوه وارد كردند، او پس از اين عمل وضع روانياش درهم ريخت و سر به بيابان گذاشت و با حيوانات وحشى انس گرفت، قريش براى يافتنش در محلى پنهان شدند، روزى با دستهاى از حيوانات وحشى براى آب خوردن آمد، از مخفى گاه بيرون شده و او را دستگير كردند ولى او بر اثر شدت اضطراب و ناله در كنار آنان جان داد.
منبع : پایگاه عرفان