بانگ توحيدي طبيعت

ما از آيات قرآن استفاده مي‌کنيم که کل موجودات عالم هستي، تسبيح‌گوي حق هستند. تا باورش نداشته باشند که اهل تسبيح نمي‌شوند:

(يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ)

يا در آيه ديگر مي‌فرمايد:

(إِنْ مِنْ شَيْ ءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لاتَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ)

موجودي در اين عالم خلقت نيست که او را باور نداشته باشد. اين باور در همة موجودات هست. آن انتظاري که از ما انسان‌ها دارند، باور همراه با عمل به خواسته‌هاي اوست که اين همه فساد و ظلم در زندگي جامعه نباشد.

موحد چو در پاي ريـزي زرش    و گر تيغ هندي نهـي بر سـرش

نباشد اميـد و هـراسش ز کس       در اين است آيين توحيد و بس