مرگ با عزّت و مرگ با ذلّت

به امام حسن مجتبي (ع) مي‌فرمايد: حسن جان! به گونه‌اي بمير که تمام زنده‌ها برايت گريه کنند. به گونه‌اي زندگي كن که تمام زنده‌ها از وجودت خوشحال شوند.

گفت: خان را ديشب دفن کردند. من بيست سالم بود. هنوز هوا تاريک و روشن بود، به قبرستان رفتم همان جايي که هر روز مي‌ايستادم؛ قبرخان هم پيدا بود، چون تازه دفن شده بود. وقتي استقرار پيدا کردم كه براي مرده‌ها فاتحه بخوانم، ديدم از قبر خان تا جايي که چشم کار مي‌کند آتش بالا مي‌رود؛ بي‌هوش شدم. وقتي به هوش آمدم با زحمت خودم را به خانه رساندم.

(فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتي وَقُودُهَا النَّاسُ)

زغال سنگ جهنم، خود مردم هستند. آتش جهنم را خدا روشن نمي‌کند کل آتش هفت طبقۀ‌ جهنم، براي خود مردم است. در دنيا وجودشان را از گناه پر می‌کنند، در آخرت پرده كنار مي‌رود و شعله‌ها بالا مي‌آید.