کسي که براي شناخت وجود مقدس حضرت حق از خانه يا محل کار براي ملاقات عالمي يا مجلس علمي قدم برمي‌دارد، برترين و بهترين و بالاترين قدم را برداشته است.
اين قدم يا در دنيا نمي‌لغزد، به اين دلیل که ياري حق دنبال آن است. يا اگر بلغزد، لغزشش کم است. لغزشي نيست که به سعادت او لطمه بزند؛ پروردگار هم با رحمت و مغفرتش از او استقبال مي‌کند. وقتي وارد آن مجلس مي‌شود گرچه يك مستمع باشد، کنار يک معلم رباني قرار مي‌گيرد.
پيامبر گرامي اسلام (ص) مي‌فرمايد: پروردگار عالم به فرشته خطاب مي‌کند قبل از اين که اين بندۀ من، به حقايق و معارف گوش بدهد، بال خود را زير پاي او بگستران و او را در آغوش بگير!
معني اين حديث عرفاني اين است که جايگاه چنين انساني، از هر جايگاهي برتر و بلند‌تر، و مقامش از ديگر انسان‌ها رفيع‌تر است. وقتي او مطلبي را مي‌شنود، آن لحظه در حقيقت بهترين عبادت را انجام مي‌دهد و وقتي عالم و عارف به اين حقايق مي‌شود، حضرت حق را لمس مي‌کند. حالا يا از طريق آيات قرآن که معلم رباني برايش توضيح داده است؛ يا از طريق دلایل و براهين طبيعي، علمي پيدا کرده است؛ گرچه به نظر محققان، علم اجمالي باشد نه علم تفصيلي، يعني توحيد را به اندازۀ ابراهيم و موسي و عيسي و پيغمبر اسلام و ائمۀ طاهرين: نيافته باشد، بلکه اجمالاً يافته که مالک واقعي، رازق و کارگشاي واقعي خداست و هرچه در اين عالم هست، ابزار قدرت اوست.
چون پروردگار عالم هم فيض خود را از طريق وسائل به موجودات مي‌رساند. يعني اگر بخواهد به تمام حيوانات غذا بدهد، از طريق خورشيد و آب و خاک مي‌دهد و کار مستقيم نمي‌کند. يا اگر بخواهد به كودك تازه به دنيا آمده، غذا بدهد، از طريق سينۀ مادر غذا مي‌دهد؛ در درون مادر هم دستگاهي قرار داده که مواد غذايي‌ای را که مادر مي‌خورد، به شير تبديل كند و بعد از خوردن شير تا شش ماه حتي به يک قطره آب هم احتياج نداشته باشد.
يا اگر خداوند بخواهد بندگان را با خود آشنا کند، در قرآن مي‌فرمايد: به بندگانم ابزار شناخت داده‌ام؛ قدرت درک انبيا و ائمه طاهرين و اوليا را هم قرار داده‌ام، کتاب‌هاي آسماني هم براي او فرستاده‌ام، این‌ها وسائط بين من و بندگان من است.
منبع : پایگاه عرفان