اهل توحيد يعني کساني که عقل و فکر و قلب و عمق جانشان از لا اله الا الله رنگ گرفته است؛ انديشۀ ایشان هيچ رابطه‌اي با معبود باطل ندارند. تنها با پروردگار مهربان عالم، رابطۀ قلبي و فکري دارند و وجودشان به دفع طاغوت و بت و شيطان تبديل شده است. به قول قرآن کريم و فرمودۀ اميرالمؤمنين (ع)، چراغي هستند که نور توحيد در اين چراغ روشن است و کليدي که تمام درهاي هدايت را باز مي‌کند.
قرآن كريم از آنان به مصباح و چراغ، و اميرالمؤمنين (ع) به مفاتيح و کليدها تعبير مي‌كند.
منبع : پایگاه عرفان