ميوۀ فرهنگ طاغوت

(وَ الَّذي خَبُثَ لايَخْرُجُ إِلاَّ نَكِداً)

اما فرهنگ طاغوت، هواي نفس، لذت خواهي نامشروع، و فرهنگ شهوات حرام، علف بي‌مايه و تلخ و بي‌ريشۀ بي‌‌محصول مي‌دهد. کساني که گرايش توحيدي ندارند، به بیان قرآن در روز قيامت:

(فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبا)

هيزم دوزخ هستند. درخت نيستند، ميوه ندارند؛ رشد ندارند، هيزم خشک هستند.

در فلسطيني که غرق انواع فساد است، دو هزار سال قبل، گناهي نبوده که در آن جا شيوع نداشته باشد. مسيح سي و سه سال در آن جا تبليغ توحيد کرد. دوازده نفر به او گرايش پيدا کردند. سرگروه اين دوازده نفر، جاسوس درآمد و عيسي را معرفي كرد براي اين‌که او را به دار بکشند.

اما در همين محيط فساد، نهال وجود دختري به وسيلۀ يک پيغمبر در عرصۀ توحيد کاشته مي‌شود. اين‌جا هم آيات قرآن چقدر عالي مي‌فرمايد:

(كَفَّلَها زَكَرِيَّا)

عهده‌دار تربيت مريم يک معلم الاهی و ملکوتي شد.