مكتبى كه امروز بر آمريكا و اروپا حاكم است. اروپا و آمريكا اصالت را به آزادى در لذت داده است. به نفس باورانده است كه حيات يعنى اصالت لذت و آن چه انبيا و اوليا گناه ناميده اند، گناه نمى دانند. اصالت لذت براى ايشان، دين شده است. وجدان سركوب كننده گناه ندارند. شعور الهى و نفس انسانى و روح ملكوتى، براى
انسان نمانده است، بلكه يك بدن لذت گرا مانده است:
«الصُورةُ صُورةُ انسان وَالقَلبُ قَلبُ حَيوان»
ظاهر انسانى دارد اما در باطن حيوانى بيش نيست. هر انسانى دنبال تحصيل علم برود، عالم مى شود. تحصيل علم، به دين وابسته نيست. زحمت مى كشند و عالم مى شوند :
« يَعْلَمُونَ ظَاهِراً مِّنَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا »
همه مسائل فيزيكى و پزشكى و شيميايى را مى دانند اما از حقيقت خويشتن غافلند :
« و هُمْ عَنِ الْأَخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ »
منبع : پایگاه عرفان