در مسأله ترك گناه، چه ثواب هايى براى ترك كنندگان گناه بيان شده است، كسى كه گناه را ترك مى كند در طول انبياى خدا قرار مى گيرد. كسى كه هر گناهى برايش فراهم مى شود با ميل شديدى كه به آن گناه دارد، چه گناه مربوط به مال، چه گناه مربوط به مقام، چه گناه مربوط به شهوت، در كنار ائمه طاهرين عليهم السلام قرار مى گيرد و خداوند متعال براى توبه كنندگانِ از گناه، در قرآن مجيد نزديك به ده صفت يا بيشتر، ذكر كرده است.[5]
پروردگار بزرگ عالم درباره توبه كنندگان از گناه مى فرمايد: محسن هستند و اولين محسن خود پروردگار است.[6] كسى كه در مقابل گناه قرار مى گيرد ولى گناه را ترك مى كند، هم رنگ خدا شده و خدا محسن است و او هم محسن است.
و همچنين توبه كنندگان از گناه را، جزء صالحين معرفى فرموده، آنجايى كه در قرآن مجيد از بندگانش اسم مى برد و بعد مى فرمايد: اينها عباد صالح من هستند. يك قسمت از صلاحيتشان مربوط به ترك گناه است.[7]
و در بعضى از آيات قرآن مجيد، آنها را به عنوان برگزيدگان از ميان بندگانش معرفى مى كند. كسى كه گناه را ترك مى كند در حقيقت خود را به انتخاب وجود مقدس حضرت حق رسانده و منتخب پروردگار مى شود و كسى كه در دنيا منتخب خدا شود در آخرت هم منتخب پروردگار است:
« وَ مَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَ هِيمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ وَ لَقَدِ اصْطَفَيْنَـهُ فِى الدُّنْيَا وَ إِنَّهُ فِى الْأَخِرَةِ لَمِنَ الصَّــلِحِينَ »[8]
آنهايى كه گناه را ترك كرده اند، به محض اينكه از قبر بيرون آمدند، خداوند به آنها خطاب مى كند: در كنار انبيا و ائمه عليهم السلام قرار بگير! جاى تو در بين آنها است.
ولى كسانى كه ترك گناه نكردند و گناه را تا زمان مرگ ادامه دادند، به محض اينكه سر از قبر بيرون آورند، خداوند به آنها خطاب مى كند:
« وَ امْتَـزُواْ الْيَوْمَ أَيُّهَا الُْمجْرِمُونَ »[9]
يك وقت هوس نكنيد طرف بندگان شايسته من برويد. من شما را از ديدن و زيارت و بودن با آنها ممنوع كرده ام و جا و زمين و محل شما جدا است و شما با پاكان اصلا نسبتى نداريد.
اداى واجبات
و بعد از مرحله ترك گناه، پافشارى شديد اسلام روى اداى واجبات است، هميشه در آيات و روايات اداى واجبات بعد از مسأله ترك گناه بيان شده، و اهل گناه هيچ ضمانتى براى نجاتشان نيست.
منبع : پایگاه عرفان