مساله مهم دیگر انديشه کردن در آفرينش خودمان است. در خودمان فكر كنيم و در ساختمان بدن، روح و نفسمان بينديشيم.
«وفي انفسكم أفلا تبصرون».[11]
و [ نيز ] در وجود شما [نشانه هايى است] آيا نمى بينيد؟
يكى ديگر از مصاديق انديشه، تفكر در قرآن است:
«وتلك الأمثال نضربها للناس لعلهم يتفكرون».[12]
و اين مثل ها را براى مردم مى زنيم تا بينديشند.
«أفلا يتدبرون القرآن أم على قلوب أقفالها».[13]
آيا در قرآن نمى انديشند [تا حقايق را بفهمند] يا بر دلهاشان قفل‌هايى قرار دارد؟
راستی، چرا برخی از مردم در قرآن تامل نمى كنند؟ چه كسى به دلهاشان قفل نفهمی زده است؟ و مگر جز این است که انسان بايد درباره آفرينش، وجود انسان، و قرآن بينديشد؟
منبع : پایگاه عرفان