بیان درد و شرح درون برای یار

 مطلب دوم

 حضرت یعقوب علیه السلام فرمود: واقعا اندوه و رنج درونم را بیان می‌کنم اما برای همسرم، فرزندانم و همسایگانم نمی‌گویم، تمام درد و غصه‌ای که دارم،« قالَ إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْني إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ »، اما برای کسی که کارگردان وخالق من است، کسی که نسبت به من مهربان و رحیم است، وجود مقدسی که دنیا و آخرت من در دست اوست، آنکه کودک در چاه افتاده را به عزیزی مصر زمینی و عزیز مصر وجودی می‌رساند و در برابر شکیبایی و صبر من اجر جزیل به من عنایت می‌کند، درجمله بعد هم فرمود: «فَصَبْرٌ جَميلٌ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُون »، خدا یار وکمک من است،

رباعی باباطاهر خیلی جالب است برگرفته از همین آیه است:

خداوندا به فریاد دلم رس کس بی‌کس توئی، من مانده بی‌کس

 یعنی کسی دیگر نیست به فریاد دل من و مشکل من برسد. بابا طاهر مؤمن هم فهمیده بود که به پروردگار عرض می‌کند: خداوندا به فریاد دلم رس، بند بعدی چقدر زیباست، کس بی‌کس تویی یا راحم المساکین، یا انیس الذاکرین، یا جلیس الشاکرین، یا معروف العارفین، یا معبود العابدین، این حقایق در وجود یک انسان است.