حضرت استاد انصاریان در جلسه دوم از حضورش در شیراز و در حرم سیدعلاء الدین حسین به موضوعات متعددی چون ارزش هدایت و هدایتگر، احساس مسئولیت افراد جامعه در برابر رفتار یکدیگر، تکبر نداشتن در برابر مواعظ هدایتگر و جایگاه جهنمی متکبران اشاره داشتند.
ایشان با بیان اینکه همانا سودمندترین تجارت هدایت و ارشاد افراد به سوی احکام الهی است به احترام ویژه ای که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله برای امیرمومنان علی علیه السلام وقتی که حضرت را برای تبلیغ اهل یمن بدانجا میفرستاد اشاره داشتند و افزودند پیامبر خدا حضرت را تا بیرون شهر مدینه با پای پیاده بدرقه نمودند و در عظمت امر ارشاد و تبلیغ چنین فرمودند: ای علی! اگر به واسطه تو یک نفر از اهل یمن هدایت شود این برای تو از هر آنچه خورشید بر آن میتابد (یا غروب میکند) با ارزش تر است، که کنایه از آن است که ارزشش قابل محاسبه نیست «لئن یهدی الله بک رجلا خیر لک مما طلعت علیه الشمس او غربت».
این اندیشمند توانا در همین راستا بردباری و سعه صدر را از لوازمات کار یک هدایتگر دانسته و مدارا، پذیرش و تکبر نورزیدن در برابر مواعظ را از شرایط یک مخاطب و شنونده معرفی نمودند تا به فرموده رسول خدا صلی الله علیه و آله در ازای این تاثیر و تاثر، آنها به مثابه یک پیکر واحد در صدد رفع مشکلات یکدیگر برآیند و برای نابود کردن بیماریهای این پیکر واحد از فرهنگ «به من چه» فاصله گیرند «مثل المومنین فی تراحمهم و تواددهم کالجسد».
ایشان محوریت «ایمان» در جامعه و پذیرش ندای «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» را معیار اتحاد پیکره یک جامعه دانستند و فرقه گرایی و مذاهب متعدد در یک جامعه را آفتی بزرگ برای نیل به این پیکر واحد ایمانی معرفی نمودند که متاسفانه امروزه در بسیاری از جوامع به بهانه گرایشات مختلف عقیدتی وجود دارد و هر یک با فرهنگ «به من چه» به این بیماریها دامن میزنند.
وی در ادامه با بیان این روایت زیبا از امیرمومنان علی علیه السلام که دنیا همچون مسجدی برای محبان خداست همگان را به پرهیز از گناه و فساد در این مسجد بزرگ و خانه خدا دعوت نمود و ابراز داشت اگر همه ما به همین مساله ایمان داشته باشیم هرگز در محضر خدا گناه نمیکنیم و به این پیکره واحد ایمانی لطمه نمیزنیم «الدنیا مسجد أحباء الله».
این خطیب توانا تکبر و ابا ورزیدن از دستور الهی را اصلی ترین صفت شیطان دانست که موجب رانده شدنش از درگاه الهی شد و همه گنهکاران باید مراقب باشند که اگر در برابر مواعظ هدایتگران تکبر و لجاجت ورزند در دوزخ که ماوای جهنمیان است جای خواهند گرفت و آن جایگاه بسیار بدی است که آسمان و زمین هم تحمل عذابش را ندارند «مثوی للمتکبرین» و هیچ چیز با ارزشی ندارد «لا بارد و لا کریم».
معظم له در پایان فلسفه هدایتگری امام صادق علیه السلام نسبت به مردم را ریشه در همین پیکره واحد ایمانی و احساس محبت داشتن به همنوع دانستند و این از بالاترین تجارتهاست که ارزش سود آن را کسی جز خدا نمیداند.
منبع : پایگاه عرفان