بهترين دوستان
انسان بر فرض اين كه نتواند در عالم ظاهر و در مرحله شهود همنشينانى آگاه و رفيقانى سالك راه و دوستانى با عزّ و جاه بيابد كه از نفس آنان و كمال و معنويت و راه و رسم و اعمال پاك و منششان بهره مند شود و خود را به مدارج انسانيت و كمال آدميت برساند، ولى درب عالم معنى و فضاى ملكوت هرگز به روى انسان بسته نيست، عالمى كه مى توان از طريق آيات قرآن و روايات استوار، وارد آن شد و با دوستانى چون پيامبران و صديقان و شهيدان و صالحان از راه دل و ارتباط روح، همنشين گشت و از سرمايه هاى معنوى و ارزش هاى الهى آنان و هدايت و خيرخواهى و دم حيات بخششان بهره مند شد.
اينان- چنانكه آيات قرآن و روايات مى گويند- تا روز قيامت اسوه و الگوى انسان در همه امور و شؤون حيات اند.
اينانند كه بايد انسان- با كمك آيات و روايات يا با يارى مربيان دلسوز و آگاه- به وجود و فرهنگ و اعمال و عقايد و اخلاقشان معرفت پيدا كند و به تدريج از منش و روش پاكشان رنگ بگيرد تا نهايتاً در حد ظرفيت خود همرنگ آنان شود و مقامات معنوى و كمالات الهى و اطوار ملكوتى در انسان، شكوفا گردد و در نهايت همانطور كه در دنيا از طريق معرفت و ايمان قلبى و ارتباط روحى با آنان به همنشينى برخاسته و دست دوستى در دست آنان گذاشته و از هدايت آنان بهره مند گشته، در آخرت هم در بهشت عنبر سرشت براى ابد همنشين آنان گردد كه آنان نيكو رفيقانى براى انسان هستند چنانكه قرآن مى فرمايد:
[وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً]
و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند، در زمره كسانى از پيامبران و صدّيقان و شهيدان و شايستگان خواهند بود كه خدا به آنان نعمت [ايمان، اخلاق و عمل صالح ] داده؛ و اينان نيكو رفيقانى هستند.
پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در روايتى مى فرمايد:
... مقصود از انبيا من و منظور از صديقين على بن ابى طالب و شهدا حسن و حسين و صالحين حمزه و امامان پس از حسين هستند .
از آنجا كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و امامان عليهم السلام از طريق قرآن و روايات متين و محكم حضور هدايتى و معنوى در جامعه انسانى دارند و انسان مى تواند با آنان همراه و همراز باشد، بايد گفت: آن بزرگواران بهترين دوستان و برترين معاشران و دلسوزترين رفيقانى هستند كه انسان از پرتو وجودشان و رابطه با هدايتشان مى تواند مؤدب به آداب الهى و متحقق به حقايق انسانى و متجلى به جلوات معنوى گردد.
اين دوستان برتر و رفيقان بهتر، از استوارترين باورهاى حقّه و عقايد پاك و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و عدالت و قسط و صدق و امانت و وفا و صفا و درستى و راستى و صلاح و سداد و عفّت و اجتهاد و كرامت و شرافت و فضيلت و محبت و خيرخواهى و مهرورزى برخوردارند و چون انسان در عالم معنى و جهان باطن به دلالت قرآن و روايات با آنان همراه گردد و دل به ارزش هاى ايشان دهد، بر اساس اثرپذيرى، به رنگ آنان درآيد و در قيامت لايق همنشينى آن بزرگواران شود. همچنانكه قرآن مى فرمايد:
[وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً] .
و اينان نيكو رفيقانى هستند.
اين فقير الى اللَّه كه خود در كسوت روحانيت هستم و تا كنون كه اين جزوه را مى نويسم بيش از سى و پنج سال است در نقاط مختلف ايران و برخى از ممالك اروپايى و عربى به توفيق حق به تبليغ معارف الهيه مشغولم، بسيارى از مستمعان گمراه را از طريق آيات قرآن و روايات با خدا و پيامبران و امامان آشنا نموده و زلف حيات آنان را با زلف هدايت حق و پيامبران و امامان گره زده ام و از اين راه نتايج بسيار عالى در انقلاب حال و اخلاق و اعمال آنان ديده ام و به عبارت ديگر مشاهده نموده ام كه بسيارى از شنوندگانى كه از گردونه دين خارج بوده اند با آشنا شدن با خدا و پيامبران و امامان در درون خود و ادامه زندگى در كنار معنويت آنان و قبول هدايتشان، به مدار دين بازگشته و انسان هايى متين و مؤدب و متدين شده و به منابع خير و هدايت تغيير يافته اند.
در اين زمينه تا كنون چندين هزار نامه در طول مدت تبليغم از گناه كاران، و معصيت كاران حرفه اى و چه بسا از برخى افراد يهودى و مسيحى و لائيك به دستم رسيده كه با شنيدن حقايق دينى و معارف الهى از كژ راهه و بى راهه برگشته و دست به دامن رحمت و مغفرت خدا كه بهترين رفيق است زده اند و به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و امامان عليهم السلام متوسل شده و آنان را به رهبرى در زندگى خود انتخاب نموده و از فرهنگ پاكشان براى رشد و كمال خود و تامين سعادت دنيا و آخرتشان بهره گرفته اند
منبع : پایگاه عرفان