بنابراین اگر موجودیت ما در همه نواحی در حال سجده باشد، محبوب خدا می‌شویم. خدای متعال به حضرت داوود(ع) فرمود: به تمام کسانی که روی زمین هستند از قول من شش مسأله را بگو!
يَا دَاوُدُ أَبْلِغْ أَهْلَ أَرْضِي أَنِّي حَبِيبُ مَنْ أَحَبَّنِي وَ جَلِيسُ مَنْ جَالَسَنِي وَ مُونِسٌ لِمَنْ أَنِسَ بِذِكْرِي وَ صَاحِبٌ لِمَنْ صَاحَبَنِي وَ مُخْتَارٌ لِمَنِ اخْتَارَنِي وَ مُطِيعٌ لِمَنْ أَطَاعَنِي.
ای داوود به اهل زمین بگو که من دوست کسی هستم که مرا دوست بدارد، همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند، مونس کسی هستم که با ذکر من مأنوس باشد، همراه کسی هستم که با من همراهی کند، برگزیدۀ کسی هستم که مرا برگزیند و مطیع کسی هستم که از من اطاعت کند.
بنابراین، روایت خداوند می‌فرماید من عاشق کسی هستم که عاشقم است. علامت عشق به خدا چیست؟ علامت عشق به خدا این است که شخص هماهنگ با خدا حرکت کند. عاشق خدا، نعمت خدا را به جا مصرف می‌کند؛ عاشق خدا، خدمتگزار به مردم است و مرتب نقشه خوب می‌کشد و با مردم حسن سلوک دارد؛ عاشق خدا، آدم باکرامتی است و هیچ نعمتی را حرام نمی‌کند؛ عاشق خدا، هر چه از بیرون از نعمت‌ها به بدنش منتقل می‌کند همه را به عبادت تبدیل می‌کند. او اضافه برنمی‌دارد و اضافه خرج نمی‌کند. عاشق خدا، خانه‌اش مسجد، و لباسش لباس خدمت است، حرکتش هم حرکت الهی است و زمین برای او خانه محبوب خداست. فرمود:
«حَبِيبُ مَنْ أَحَبَّنِي»؛ من عاشق کسی هستم که او عاشق من است و این مسأله دوطرفه است. «و جلیس من جالسنی»؛ من همنشین با کسی هستم که او همنشین من است. خدا با همنشین شیاطین که همنشین نیست. خدا همنشین با کسی است که برخوردش با نعمت‌های الهی درست باشد.
«وَ مُونِسٌ لِمَنْ أَنِسَ بِذِكْرِي»؛ من مونس آن کسی هستم که همواره به یاد من است.
«وَ صَاحِبٌ لِمَنْ صَاحَبَنِي»؛ من مصاحب با کسی هستم که مصاحب من است. ما چگونه می‌توانیم مصاحب خدا بشویم؟ از طریق مصرف همین نعمت‌ها در جای خودش.
«وَ مُخْتَارٌ لِمَنِ اخْتَارَنِي» من انتخاب کننده کسی هستم که مرا انتخاب کند.
و این آخری بسیار عجیب است که می‌فرماید: «وَ مُطِيعٌ لِمَنْ أَطَاعَنِي» من که خدا هستم مطیع آن کسی هستم که مطیع من است! چگونه او مطیع من باشد ولی من روی خود را از او برگردانم؟ من مطیع کسی هستم که با استفاده به جا از نعمت‌ها مطیع من است و فرمان مرا اجرا می‌کند.
منبع : پایگاه عرفان