بنابراین، هر چه در زمین است برای ما آفریده شده و ما باید به این سرمایه‌هایی که هست و نیز به سرمایه‌های باطنی خودمان علم داشته باشیم؛ یعنی باید بدانیم چه داریم تا بعد نوبت برسد به علم و تکلیف که بفهمیم باید با این سرمایه‌هایی که در اختیار داریم یا به صورت استعداد است چه بکنیم. تکلیف ما در مقابل این همه سرمایه چیست؟ ما در مقابل نعمت شب و نعمت روز مسئولیم، همچنان‌که در مقابل نعمت خورشید و ماه و ستاره‌ها و همه نعمت‌ها مسئولیم. آری اگر خداوند، آیات زیر را نفرموده بود ما تکلیفی نداشتیم:
)وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِه (
)خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَميعا(،
)وَ لا اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَة(،
)وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها * فَأَلْهـَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها(،
)أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ * وَ لِسَاناً وَ شَفَتَيْنِ(.
منبع : پایگاه عرفان