انسان وقتى با مكتب وحى آشنا شد و تنها راه رسيدن به مقصود را راه انبيا دانست و به درك اين حقيقت دست يافت كه تنها نسخه شفابخش، قرآن و توضيح و تفسير آن از زبان امامان و بيداران راه است، در مرحله اوّل بايد به يادگيرى دستورات حق برخيزد، و در مرحله بعد با كمك گيرى از اراده به اجراى دستورات الهى اقدام نمايد، و در اين راه قاطعانه از سستى، كسالت، تنبلى و فرار از مسئوليّت بپرهيزد.
اجراى فرامين خداوند، مبارزه با خواهش هاى نفس امّاره، خوددارى از آلودگى و به عبارت ديگر عبادت و اجتناب از معصيت، به تدريج روح تقوا را در انسان پديد آورده و در مسير حركت به سوى اللَّه اين روح تقويت مى شود؛ تا جايى كه انسان به تمام حسنات آراسته و از همه آلودگى ها در امان خواهد ماند و از هر گناهى كه داراى دو كيفر دنيايى و آخرتى است حفظ خواهد شد.
منبع : پایگاه عرفان