حفظ قلب از خطرات

انسان بايد بنا به فرموده قرآن دنيا را خانه تجارت دانسته و خود را تاجر به حساب آورده و مشترى خويش را فقط خدا بداند و جنس مورد معامله را جز قلب سالم نداند .در آثار گران بهاى اسلامى آمده كه هيچ چيز به ارزش قلب سالم نيست و در آخرت ، تنها چيزى كه خداوند بزرگ خريدار آن است ، قلب سليم است .
يَوْمَ لاَ يَنفَعُ مَالٌ وَلاَ بَنُونَ * إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ  .روزى كه هيچ مال و اولادى سود نمى دهد ، * مگر كسى كه دلى سالم [ از رذايل وخبايث] به پيشگاه خدا بياورد . از اين آيه شريفه نكات بسيار مهمّى مى توان استفاده كرد ، از جمله اين كه قلب مركز نيّت است و اين نيّت قلبى است كه به عبادات اتّصال پيدا مى كند و براى تمام اعمال عبادى انسان به منزله روح براى جسم است و مى دانيد كه قرآن و روايات ملاك قبولى و ردّ اعمال را نيّت قلب مى داند ، اگر انسان عبادت را فقط به خاطر خدا انجام دهد ، زمينه قبولى عبادت صددرصد است و اگر براى جلب خشنودى ديگران به اجراى مراسم عبادى روى آورد ، قبولى عبادت از محالات است .
از اين كه مى گويد : در قيامت ، خريدار قلب سليم هستم به اين نتيجه مى رسيم كه قبولى تمام عبادات در گرو نيّت صحيح قلب است . اگر قلب از نظر نيّت داراى سلامت باشد ، قابل خريد خداست و چون قلب خريده شود ، در حقيقت همه اعمال خريده شده و اگر قلب از رحمت حق ممنوع گردد ، در حقيقت همه اعمال عبادى و زحمات عمرانه انسان به هدر رفته و انسان جايگاهى جز جهنم و نصيبى جز عذاب دردناك الهى نخواهد داشت .در مسئله نيّت و خلوص و ريا در باب چهارم كتاب پر ارزش « مصباح الشريعة » حديث بسيار مهمى از امام صادق عليه السلام نقل شده ، چنانچه خداوند مهربان توفيق عنايت كند شرح مفصل آن بيان خواهد شد .كوشش براى حفظ سلامت قلب ، يا اقدام براى معالجه امراض دل ، از بهترين عبادات و پُرثواب ترين برنامه هاست .
انسان خداخواه ، موظّف است علل خوشبختى و بدبختى قلب را بشناسد و تا سرحد امكان به دور كردن علل بدبختى و فساد قلب و جلب عوامل سعادت و خوشبختى دل بكوشد .به طور يقين سعادت همه جانبه انسان ، در پرتو صلاح قلب و بدبختى و بيچارگى او در گرو مرض يا امراض قلبى است .