مجله: دیدار آشنا- شماره 18
نویسنده : محمد فولادی ،
تفاوت دنیا و آخرت
1. کتمان سخن
«لا یکتمون الله حدیثا» (نساء: 43): در دنیا می توان سخنان را کتمان کرد ولی در قیامت کتمان سخنان ممکن نیست.
2. عذرخواهی
«ولا یوذن لهم فیعتذرون » (مرسلات: 36): در دنیا می توان عذرخواهی کرد ولی در قیامت عذرخواهی ممکن نیست.
3. فرار از عقوبت
«این المفر کلا لاوزر» (قیامت: 11 - 10): در دنیا می توان برای نجات از شکنجه و عقوبت فرار کرد ولی در قیامت فرار ممکن نیست.
4. دفاع از خود
«یوم لا ینطقون » (مرسلات: 35): در دنیا می توان از خود دفاع کرد و سخن گفت ولی در قیامت سخن گفتن و دفاع کردن ممکن نیست.
5. تقیه و پنهان کردن اعمال و عقاید
«یوم تبلی السرائر» (طارق: 9): در دنیا می توان تقیه کرد و اعمال و عقاید خود را پنهان کرد ولی در قیامت این امر ممکن نیست.
6. نعمت های گذرا
«اکلها دائم » (رعد: 35): «فادخلوا ابواب جهنم خالدین فیها» (نحل: 29): نعمت ها و عذاب دنیوی گذرا و مقطعی است اما در قیامت نعمت ها و عذاب الهی جاودانه و همیشگی است.
7. تخفیف در عقوبت
«فلا یخفف عنهم العذاب و لاهم ینصرون » (بقره: 86): شکنجه و عذاب دنیا قابل تخفیف است اما در قیامت چنین نیست.
8. رهن و وثیقه
«کل نفس بماکسبت رهینة » (مدثر: 38): در دنیا برای آزادی خود یا ملک خود می توان رهن و وثیقه سپرد، در قیامت ممکن نیست بلکه خود انسان را به گرو می گیرند.
آثار انفاق در راه خدا
الف. مانع هلاکت و نابودی جامعه
«و انفقوا فی سبیل الله و لاتلقوا بایدیکم الی التهلکه » (بقره: 195): در راه خدا انفاق کنید. خویشتن را به دست خویش به هلاکت میندازید.
ب. مایه فزونی
«ما انفقتم من شی ء فهو یخلفه » (سباء: 39): گر چیزی انفاق کنید، عوضش را خواهد داد.
ج. مایه تثبیت موقعیت خویش
«و مثل الذین ینفقون اموالهم ابتغاء مرضات الله و تثبیتا من انفسهم » (بقره: 265): و مثل کسانی که اموال خویش را برای طلب رضای خدا از روی یقین و اعتقاد انفاق می کنند.
د. مایه نیل به سعادت
«و من یوق شح نفسه فاولئک هم المفلحون » (حشر:9): و آنان که از بخل خویش در امان مانده باشند رستگارانند.
شرایط انفاق
انفاق باید از بهترین اموال باشد: «یا ایها الذین آمنوا انفقوا من طیبات ما کسبتم » (بقره: 267): ای کسانی که ایمان آورده اید، از دستاوردهای نیکوی خویش و از آنچه برایتان از زمین رویانده ایم انفاق کنید.
از اموالی که مورد نیاز است انفاق کنید: «و یوثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصه » (حشر: 9)
باید به کسانی انفاق کرد که سخت بدان نیازمندند: «للفقراء الذین احصروا فی سبیل الله » (بقره: 273): این صدقات از آن بینوایانی است که خود را در طاعت حق محصور کرده اند.
به صورت پنهانی انفاق کنید: «و ان تخفوها و تؤتوها الفقراء فهو خیر لکم » (بقره: 271): اگر صدقه را به صورت پنهانی و به فقرا انفاق کنید برای شما بسیار بهتر است.
با منت و آزار صدقه و انفاق خود را باطل نکنید: «یا ایها الذین آمنوا لاتبطلوا صدقاتکم بالمن والاذی » (بقره: 264): ای کسانی که ایمان آورده اید، صدقه های خویش را به منت و آزار رسانیدن (دیگران) باطل مکنید.
انفاق باید همراه با اخلاص باشد: «ینفقون اموالهم ابتغاء مرضات الله » (بقره: 265): اموال خود را برای رضای خدای خویش انفاق می کنند.
از اموال مورد علاقه خود انفاق کنید: «لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون » (آل عمران: 92): نیکی را در نخواهید یافت تا آن گاه که از آنچه دوست می دارید انفاق کنید.
منبع : پایگاه حوزه