بخشى از آيات و روايات اسلامى درباره انديشه در عالم آفرينش و عناصر و اجزاى آن است؛ بدين معنا كه انسان بايد در عالم آفرينش بيانديشد تا با صاحب باعظمت عالم ارتباط برقرار كند. همچنين، او بايد در نفس خويش انديشه كند تا اين سرمايه گرانبها كه در اختيارش قرار داده شده از دست نرود. نيز، درباره امت‌هاى گذشته فكر كند تا از راه انديشه با كارهاى خوب نيكان آشنا شود و آن‌ها را در زندگى خود تحقّق بخشد و با گناهان بدكاران آشنا شود و از آن‌ها بپرهيزد.
منبع : پایگاه عرفان