شيعيان عقيده دارند كه: در زمان حضور امام معصوم فقط او صلاحيت رهبرى و زمامدارى جامعه را دارد، و در صورت عدم حضور امام، اشخاصى كه با برنامه‌هاى تعيين شده در قرآن و روايات، واجد شرايط زمامدارى باشند؛ يعنى: شخص كاردان، با سياست و تدبير، قوى النفس، عارف به نظامات، قوانين و هدف‌هاى اساسى اسلام، خوشنام، نيكوكار، عادل، با تقوى، دور از زشتى‌هاى اخلاقى، اهل اجتهاد و بصير به امور، پذيراى انتقادات، انعطاف‌ناپذير از حق و درستى و قوانين.
براى شناخت زمامدار و وظايف او، در زمان عدم حضور امام معصوم، به عهد نامه على عليه السلام به «مالك اشتر» و «محمد بن ابوبكر» كه در كتاب پربهاى «نهج البلاغه» آمده است مراجعه كنيد.
زمامدار اسلامى بايد به كمك ايمان مردم، مجرى احكام و قوانين الهى براى رفاه حال جامعه باشد، آن قوانين و برنامه‌هايى كه اصولش در قرآن و توضيحش با پيغمبر و امام است.
منبع : پایگاه عرفان