قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

اهل بيت عليهم السلام‏

 

از آيات قرآن مجيد و روايات و اخبار صحيحه كه در كتب معتبر شيعه و سنى آمده، استفاده مى‌شود كه ولايتى كه براى حضرت اميرمؤمنان عليه السلام ثابت است، براى يازده امام معصوم پس از او نيز به همان صورت ثابت است؛ كه اگر چنين نبود حجت الهى بر بندگان تمام نمى‌بود.

روايات رسيده از شيعه و سنى مصاديق آيات زير را ائمه معصومين دانسته‌اند و اگر چنين نباشد براى آيات مصداق اتم و اكمل نخواهد ماند:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» .

«اى اهل ايمان! از خدا اطاعت كنيد و [نيز] از پيامبر و صاحبان امر خودتان [كه امامان از اهل بيت و هم چون پيامبر داراى مقام عصمت‌اند] اطاعت كنيد».

كتب فريقين در ذيل آيه شريفه به اسناد صحيحه از رسول خدا نقل كرده‌اند كه مراد از «اولى‌الامر» على بن ابيطالب و يازده امام بعد از او هستند .

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ» .

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا پروا كنيد و با صادقان باشيد [صادقانى كه كامل‌ترينشان پيامبران و اهل بيت رسول بزرگوار اسلام هستند]».

«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌» .

«بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم‌] هيچ پاداشى جز مودّت اهل بيتم را نمى‌خواهم».

«وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ» .

«و از ميان كسانى كه آفريده‌ايم [يعنى جنّيان وآدميان‌] گروهى [هستند كه هم‌نوعان خود را] به حق هدايت مى‌كنند و به درستى و راستى داورى مى‌نمايند».

«وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا» .

«و همگى به ريسمان خدا [قرآن و اهل بيت عليهم السلام‌] چنگ زنيد، و پراكنده و گروه گروه نشويد».

«فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» .

«اگر [اين حقيقت را] نمى‌دانيد [كه پيامبران از جنس بشر بودند] از اهل دانش و اطلاع بپرسيد».

«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً» .

«خدا فقط مى‌خواهد هرگونه پليدى را از شما اهل بيت [كه به روايت شيعه و سنى محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام اند] بِزُدايد، و شما را چنان كه شايسته است [از همه گناهان و معاصى‌] پاك و پاكيزه گرداند».

«ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا» .

«سپس اين كتاب را به كسانى از بندگانمان كه برگزيديم به ميراث داديم».

اولى‌الامرى كه بعد از خدا و رسول در آيه شريفه ذكر شده است، بدون شك بايد انسانى صد در صد ربانى و ملكوتى و واجد تمام خصوصيات روحى پيامبر، غير از مقام نبوت باشد، تا ولايت كليه الهيه از فجر وجود او طالع گردد.

كتاب‌هاى مهم اهل سنت از قبيل: «فرائدالسمطين»، «صحيح بخارى»، «صحيح مسلم»، «سنن ابى داود»، «مسند احمد حنبل»، «صواعق» ابن حجر، «شرف المصطفى»، «شرح ابن ابى‌الحديد»، «حلية الاولياء»، «مفاتيح الاسرار»، «مناقب خوارزمى»، «فصول المهمه»، «شواهدالتنزيل»، «استيعاب»، «ينابيع المودة»، «مطالب السؤول»، «كفاية الطالب»، و... درذيل آيه شريفه، مقام ولايت كليه رابراى على ابن ابيطالب و يازده فرزند او كه به نام آنها اشاره كرده‌اند ثابت دانسته‌اند.

در كتاب «ينابيع المودّة» از ابن عباس روايت شده است:

سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله يَقُولُ: انَا وَ عَلىٌّ وَ الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ وَتِسْعَةٍ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ مُطَهَّرُونَ مَعْصُومُونَ‌.

«شنيدم كه رسول خدا مى‌فرمود: من و على و حسن و حسين و نه تن از فرزندان‌ حسين پاك و معصوميم».

و از سلمان نقل مى‌كند: رسول حق دست بر كتف حسين عليه السلام گذاشت و فرمود:

وَانَّهُ الْامامُ ابْنُ الامامِ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِهِ ائِمَةٌ ابْرارٌ امَناءٌ مَعْصُومُونَ‌ .

«و امام فرزند امام است، نُه تن از فرزندانش امامان خوبان و امينان معصومند».

و از زيد بن ثابت روايت مى‌كند:

وَانَّهُ لَيَخْرُجَ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ ائِمَّةٌ ابْرارٌ امَناءٌ مَعْصُومُونَ قَوَّامُونَ بِالْقِسْطِ .

«از صلب حسين خارج مى‌شود، امامان خوبان، امينان معصوم، ايستادگان به عمل».

ينابيع‌المودة از فرائدالسمطين از مجاهد از ابن عباس روايت مى‌كند:

مردى يهودى سؤالاتى از رسول خدا كرد، از جمله پرسيد: وصى شما كيست؟ حضرت فرمود:

انَّ وَصِيى وَالْخَليْفَةَ مِنْ بَعْدِى عِلىِّ بْنِ ابيِطالِبٍ وَبَعْدَهُ سِبْطاىَ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْن تَتْلُوهُ أبرارٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَينِ ائمَّةً.

«به طور قطع جانشين من و خليفه پس از من، على بن ابيطالب است و پس از او دو فرزندم حسن و حسين و نُه تن از فرزندان از صلب حسين».

عرضه داشت: تمنا مى‌كنم كه اسامى شريفه آن نه نفر از صلب حسين را برايم بگو. فرمود:

اذا مَضَى الْحُسَيْنُ فَابْنُهُ عَلِىٍّ فَاذا مَضى‌ عَلِىُّ فَابْنُهُ مُحَمَّدٍ، فَاذا مَضى‌ مُحَمَّدٌ فَابْنُهُ‌ «ما فَرَّطْنا فِي الْكِتابِ مِنْ شَيْ‌ءٍ» .

«ما چيزى را در كتاب [تكوين از نظر ثبت جريانات هستى و برنامه‌هاى آفرينش‌] فروگذار نكرده‌ايم».

و در حجة الوداع كه روزهاى آخر عمرش را مى‌گذرانيد پروردگار آيه شريفه:

«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ» .

«امروز دين شما را كامل كردم».

را فرستاد و نعمت خود را تمام كرد، موضوع امامت از اتمام دين است كه دين به وسيله آن كامل مى‌گردد.

حضرت رسول صلى الله عليه و آله قبل از اين كه از جهان رخت بربندد، معالم دين را براى مردم روشن كرد و راه آنها را واضح و روشن بازگذاشت، و مسلمانان به طرق حق راهنمايى شدند.

رسول اكرم صلى الله عليه و آله على بن ابيطالب عليه السلام را براى مسلمانان پيشوا و راهنما قرار داد، و هر چه امت به آن نياز داشتند براى آنان بيان كرد.

هر كس گمان كند كه خداى متعال دين خود را تكميل نكرده، كتاب خدا را انكار نموده، و هر كس كتاب خدا را انكار كند كافر است.

آيا اين مردم قدر امام را مى‌دانند، و موقعيت امامت را در ميان امت مى‌دانند، تا در مورد انتخاب امام اختيار داشته‌باشند.

امامت به اندازه‌اى مقامش بلند، جايگاهش رفيع و عميق است كه عقول مردم حقيقت وكُنْه آن را درك نمى‌كنند، و با رأى و نظريات خود نمى‌توانند اهميت آن را درك كنند و يا با اختيار و انتخاب خود امامى را برگزينند، امامت مقامى است كه‌ ابراهيم خليل عليه السلام از طرف خداى متعال به آن مقام برگزيده شد و اين مقامى بود كه بعد از نبوت به آن حضرت تفويض گرديد.

مقام امامت كه سومين مقام حضرت ابراهيم بود، از طرف پروردگار به وى تفويض شد، و اين خود فضيلتى بود كه ابراهيم به آن مشرف گرديد.

خداى متعال در قرآن مى‌فرمايد:

«إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً».

«من تو را براى مردم امام قرار دادم».

حضرت ابراهيم عليه السلام از روى خوشحالى گفت: خداوندا! فرزندان مرا نيز امام و رهبر قرار بده، خداى متعال در پاسخ او فرمود:

«لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ» .

« [پروردگار] فرمود: پيمان من [كه امامت و پيشوايى است‌] به ستمكاران نمى‌رسد».

اين آيه شريفه امامت ستمكاران را تا روز قيامت باطل ساخت و بايد برگزيدگان به اين مقام، انتخاب گردند، بعد از آن خداى متعال، امامت را گرامى داشت و آن را در ذُرّيه حضرت ابراهيم كه پاك و برگزيده بودند قرار داد و فرمود:

«وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ نافِلَةً وَ كُلًّا جَعَلْنا صالِحِينَ* وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ» .

مقام امامت در نسل آن حضرت باقى ماند و آنها اين مقام را از يكديگر ارث مى‌برند تا آنكه نبوت به حضرت رسول صلى الله عليه و آله رسيد، خداى متعال در اين مورد فرمود:

«إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ» .

مقام امامت مخصوص حضرت رسول صلى الله عليه و آله قرار گرفت و پيامبر اكرم نيز اين مقام را به اميرمؤمنان تفويض كرد. واگذاشتن مقام امامت به على عليه السلام به امر پروردگار انجام گرفت و اين دنبال همان سنّتى بود كه از زمان ابراهيم جريان داشت.

مقام امامت پس از على عليه السلام در ذريه آن حضرت كه از برگزيدگان بودند قرار گرفت، برگزيدگانى كه از طرف خداى متعال علم و ايمان به آنها عطا شده است خداى متعال در قرآن مجيد فرمود:

«وَ قالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِيمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِي كِتابِ اللَّهِ إِلى‌ يَوْمِ الْبَعْثِ» .

امامت در فرزندان على عليه السلام تا روز قيامت خواهد بود؛ زيرا بعد از محمّد پيامبرى نيست، پس از كجا اين نادانان امام را انتخاب مى‌كنند؟

 

 


منبع : پایگاه عرفان
  • اهلبیت
  • شیعه
  • معصومین
  • اهلبیت علیهم السلام
  • اهل بیت(ع)
  • اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

    آخرین مطالب


    بیشترین بازدید این مجموعه