احسان و نيكى كردن

«ان اللّه يأمر بالعدل و الاحسان».

فرمان ديگر خداوند به مسلمانان نيكى كردن و احسان ورزيدن به پدر و مادر، به خواهر و برادر، به مردم كوچه و بازار، به يتيم و ... است.
حتى بايد به پروردگار هم نيكى كرد و معنى احسان به پروردگار اين است كه خدا را به طور صحيح بندگى كرد.
«و ايتاء ذى القربى».
فرمان بعدى درباره اقوام و آشنايان است. خداوند دستور مى‌دهد كه به اقوام فقيرمان رسيدگى كنيم و اگر مشكلى دارند حل نماييم. خوب است آن‌ها كه با وجود استطاعت از اين كار سر باز مى‌زنند بدانند كه اگر بتوانند مشكل آشنايى را حل كنند ولى به آن اقدام نكنند، خداوند هم در قيامت هزار مشكل براى آنان ايجاد مى‌كند كه قابل حل نباشد. به واقع، عقل كدام را مى‌پسندد: اين‌كه خير انسان به ديگران برسد يا اين‌كه انسان بيچاره پول باشد ؟