در قرآن مجيد، پيامبر بزرگوار اسلام و در مرحله بعد امير المؤمنين على، عليه السلام، و يازده امام معصوم ديگر «بصير» قلمداد شده‌اند. خداوند در آيه 108 سوره مباركه يوسف مى‌فرمايد:
«قل هذه سبيلى ادعوا الى اللّه على بصيرة انا و من اتبعنى».
اى رسول ما، امت را بگو طريقه من و پيروانم همين است كه خلق را به خدا، با بينايى و بصيرت، دعوت كنم.
در اين آيه، مراد از «من اتبعنى» ائمه اطهار هستند، چون پيروى و اطاعت ايشان از رسول خدا پيروى كامل و اطاعت جامع است. به همين سبب، آن بزرگواران داراى مقام عصمت‌اند و در زمره مخلصين- نه مخلصين‌به شمار مى‌آيند. در اين‌جايگاه، افراد به هيچ وجه گرفتار شك، ترديد، وسوسه، هواى نفس، گناه، و افكار شيطانى نمى‌شوند. بنابراين، نسبت دادن مقام بصيرت به رسول خدا، صلى اللّه عليه و آله، و ائمه طاهرين، عليهم السلام، كاملا بجا بوده است.
منبع : پایگاه عرفان