قصه فطرس ملک در احادیث متعددی وارد شده و از قضایای بسیار معروف و مشهور است و هیچگونه مخالفتی هم با عقل و برنامه فرشتگان ندارد. بنابر این نمی توان آنرا کذب دانست.
امام صادق (ع) فرموده است: چون حسين بن على (ع) متولد شد، خداوند به جبريل فرمان داد همراه هزار فرشته به زمين فرود آيد و به پيامبر (ص) از سوى خداوند و از سوى خود شاد باش بگويد. جبريل آمد و از كنار جزيره اى در دريا گذشت كه در آن فرشته اى به نام فطرس افتاده بود. اين فرشته از فرشتگانى بود كه فرمان خداوند را ابلاغ مى‌كرد و خداوند او را براى انجام كارى گسيل فرمود و چون تأخير كرد بالهاى او شكسته شد و در آن جزيره افتاد و هفتاد سال بود كه به عبادت خداوند در آن جزيره مشغول بود.
و چون امام حسين متولد شد و جبريل فرود آمد، فطرس از او پرسيد: اى جبريل! كجا مى‌روى؟ جبريل گفت: خداوند به محمد (ص) نعمتى ارزانى داشته و مأمور شده‌ام از سوى خداوند و خودم به ايشان شاد باش بگويم. فطرس گفت: اى جبريل! مرا هم با خود ببر، شايد محمد (ص) براى من دعا كند. جبريل او را با خود برد و چون به حضور پيامبر رسيد و از سوى خداوند متعال و خود به ايشان شاد باش گفت و موضوع فطرس را به اطلاع رساند. پيامبر فرمودند: به او بگو دست بر اين مولود بكشد و به جاى خويش باز گردد.
فطرس چنان كرد و بال گشود و برخاست و گفت: اى رسول خدا! همانا امت تو به زودى او را مى‌كشد و براى حسين (ع) بر عهده من است كه هر زائرى او را زيارت كند و هر مسلمانى به او سلام دهد و هر كس به اودرود فرستد به او ابلاغ كنم و به آسمان پركشيد.
منابع:
1- بحارالأنوار: 43 / 243 باب11حديث 18؛الأمالي صدوق: 137 حديث8؛روضةالواعظين:1/ 155 ؛كامل‌الزيارات:66 ؛المناقب ابن شهرشوب:4 /74
منبع : پایگاه عرفان