زنده بودن آخرت
دنيا و آخرت با يكديگر چند تفاوت دارند. براى شناخت اين تفاوت‌ها از آيات قرآن مجيد استفاده مى‌كنيم. دنيا خانه حيات و زندگى است و هم خانه مرگ و خاموشى است، اما آخرت فقط خانه حيات است.
ما در دنيا، موجودات زنده، جماد و مرده مى‌بينيم. بسيارى از موجودات در اين دنيا جان و حيات دارند و بسيارى از موجودات هم بدون جان و حيات هستند. اما قرآن مجيد، آخرت و همه موجودات عالم آخرت را زنده شعوردار، فهميده و آگاه مى‌داند.
در قرآن مجيد درباره دنيا مى‌خوانيم:
«الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ»
در دنيا مرگ هست و حيات وجود دارد. اما درباره آخرت مى‌خوانيم:
«وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ»
عالم آخرت، باشعور، زنده و آگاه است. در قرآن مجيد به اين نكته اشاره شده است كه پروردگار عالم بعد از اين كه جريان قيامت تمام شده، صحراى محشر خالى مى‌شود، اهل نجات وارد بهشت و اهل معصيت نيز وارد دوزخ مى‌شوند، پروردگار عالم با دوزخ و جهنّم حرف مى‌زند. جهنّم و دوزخ نيز حرف خدا را مى‌شنوند و مى‌فهمند. علت اين شنيدن و جواب دادن، همان حيات آگاهانه به همراه شعور مى‌باشد. پروردگار به دوزخ خطاب مى‌كند:
«هَلِ امْتَلَأْتِ»
اى دوزخ! آيا از اين جمعيت مرد و زنى كه به خاطر گناه، بى‌دينى، كفر، شرك، نفاق و عصيان در تو ريخته شده‌اند، سير و پر شده‌اى؟ دوزخ به پروردگار جواب مى‌دهد:
«وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ»
در اين آيه شريفه، كلمه قول است. دوزخ به پروردگار پاسخ مى‌دهد: از اين ميلياردها مرد و زنى كه در من ريخته شده، سير و قانع نشده‌ام، آيا لقمه بيشترى هم هست كه در من قرار بدهى؟
از اين كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: پروردگار با جهنم صحبت مى‌كند و از او سؤال مى‌كند و جهنم هم با صدا جواب پروردگار عالم را مى‌دهد. مى‌توان فهميد كه دوزخ مانند بقيه شؤون قيامت، حيات دارد و حيات او نيز با شعور و با درك و فهم است.
اين يك تفاوت.
منبع : پایگاه عرفان