عبادت با نگاه كردن به عالم‏

روايتى را از وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله شيعه و سنى نقل كرده‌اند.

در اين روايت، پيامبر عظيم الشأن صلى الله عليه و آله مردم را به ارزش دانايان، آگاهان و اهل بصيرت توجه مى‌دهند. آن آگاهان و دانايانى كه فهميدند چگونه زندگى كنند و در مقام فهماندن به ديگران هستند كه آنها نيز چگونه زندگى كنند.
حضرت مى‌فرمايد:
«النَظَرُ الى وجه الوَالِدين عِبادَةٌ» 
نگاه كردن فرزندان به چهره پدران، عبادت است. البته منظور از اين نگاه، نگاه با مهر و محبت و با لطف و جاذبه‌دار است. نگاهى كه در آن، پدر بتواند راحت بخواند كه فرزندش دارد مى‌گويد: من از دست شما خسته نشده‌ام و علاقه دارم كه سايه شما بر سر من باشد.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بيان نمى‌كنند كه پدر و مادر، چه پدر و مادرى باشند: مؤمن، متدين و خوب باشند؟ به صورت مطلق مى‌فرمايد. در ضمن معلوم مى‌شود كه پدران و مادران، به نگاه محبت‌آميز فرزندان نيازمند هستند.
نگاه به چهره پدر و مادر عبادت است؛ يعنى بندگى خداست و داراى پاداش و اجر مى‌باشد. اين يك نوع نگاه است.
نگاه دوم:
«النَّظَرُ الَى الكَعبَة عِبادَةٌ» 
نگاه كردن به كعبه‌اى كه خداوند متعال آن را گرامى داشته و براى آن ارزش قايل شده، عبادت است. 
نگاه سوم:
«وَ النَّظرُ فِى المُصحف مِن غَير قراءةٍ عِبادةٌ» 
نگاه كردن به قرآن كريم، كتاب الهى، اين نسخه جامع، درمان كننده دردهاى فكرى، روحى و اخلاقى، عبادت است.  نگاه چهارم:
«وَ النَّظرُ فِى وَجهِ العالِم عِبادَةٌ»
نگاه كردن به چهره انسان آگاه، دانا، بينا و عالم عبادت است.