بعضى از افراد مى‌گويند: هر چه در اين دنيا جنايت، خيانت، ظلم و فساد مى‌شود، پاى زن در كار است، ولى اين حرف، صحيح نيست. ابن زياد، مسلم بن عقيل را كشت، اما هيچ زنى در ميان نبود. يزيد سى هزار نفر را استخدام كرد تا به كربلا بروند و اين هفتاد و دو نفر را قطعه قطعه كنند، اما زنى در كار نبود. چنگيز به ايران حمله كرد، گفت: از مرد، زن، گاو، گوسفند، هر چه زنده مى‌بينيد، بكشيد.
تيمور سه بار به ايران حمله كرد. رضاخان عليه احمدشاه كودتا كرد، اين تفكر انگليس بود، نه فكر زن. بيست و هشت مرداد پاى آمريكا در كار بود نه زن. در انجام گناه، خود مردان و زنان مقصر هستند.
حادثه‌هاى زيادى در عالم اتفاق افتاده كه هيچ زنى در آنها نقش نداشته است.
اين حرف‌ها را ساخته‌اند تا شخصيت زن را بشكنند و الا اگر پدر و مادر دختر را خوب تربيت كنند، از نظر شخصيت، پاداش و بهشت، با مردان همرديف هستند.
آدم و حوا عليهما السلام ميوه آن درخت ممنوعه را خوردند؛ چون حرص شكم در كار بود. علت بيرون آمدن آنها از بهشت فقط كار شكم بود، نه كار شهوت. چيزى را كه خدا ممنوع كرد، خوردند و به آنها گفتند: بيرون برويد. اينجا ديگر جاى شما نيست.
قرآن مى‌گويد: حتى لباس‌هاى بهشتى را از تن آنها بيرون آوردند و چون خدا اهل غيرت و حيا است، برگ‌هاى درختى كه خود را با آن پوشانده بودند، از آنها نگرفت.
خدا فرمود: ولى شما ديگر لياقت پوشيدن لباس‌هاى بهشتى را نداريد. كسى كه افسار شكم و نفس خود را در دست ندارد، نبايد لباس‌هاى من را به تن داشته باشد.
منبع : پایگاه عرفان