استاد انصاریان: آبادی دل ثمره آبادی دین است

استاد انصاریان در سخنرانی خود در حسینیه سید الشهدا(ع) تهران با بیان اینکه طبع انسان، به جانب ارزش ها، جهت گیری دارد، اظهار کرد: این طبع،  انسان را وادار می‌کند ارزش هایی را که می شناسد در دو جهت مادی و معنوی به سوی آنها حرکت کند و به دست بیاورد و تحصیل کند.

 وی ادامه داد: البته در طول تاریخ، بسیاری از مردم در شناخت ارزش ها، اشتباه داشتند و به قول پیغمبر اکرم(ص) امور پستی بوده که انحراف فکری بشر، آنها را ارزش به حساب آورده است. همچنین امور ارزش داری بوده که انحراف فکری بشر، برای آنها ارزشی قائل نبوده ولی وقتی اندیشه، پاک و سالم باشد و انحراف نداشته باشد و ارزش ها را با این فکر سالم، به شیوه درست بشناسد، محرکی در وجود انسان است تا ارزش‌ها را تحصیل کند.

 این مفسر قرآن کریم یادآور شد: با توجه به دو آیه جلسه گذشته از سوره آل عمران و سوره مبارکه رعد که با کمک همدیگر، از عمق دو آیه، ارزش دین را به دست آوردیم، وقتی که انسان، معرفت به دین و ارزش دین پیدا کند، می‌فهمد که این دین، چه قیمت و ارزشی دارد.

 استاد انصاریان با بیان اینکه ارزش دین برای امیرالمؤمنین(ع) به قیمت پرداخت جانش است، عنوان کرد: وی به قیمت جانش هم حاضر نیست دین را از دست بدهد. تمام انبیایی که شهید شدند، به خاطر دین شهید شدند. خداوند در سوره بقره فرموده است: «يَقْتُلُونَ اَلنَّبِيِّينَ بِغَيْرِ اَلْحَقِّ» ﴿البقرة،  61﴾ ظالمانه انبیاء را کشتند. چرا کشتند؟ و چرا آنها با علم به اینکه کشته می شوند حاضر به کشته شدن شدند؟ به خاطر این بوده که دشمن از انبیاء درخواست رها کردن دین را داشته است که این دینی که دارید تبلیغ می کنید را رها کنید و حرفش را نزنید.

 وی افزود: دشمنان به انبیا می‌گفتند: مردم را به دین دعوت نکنید و کاری برای این دین انجام ندهید. بسیاری از انبیاء(ع) ارتش و یاوران قوی نداشتند، چون ارزش دین را می‌شناختند، حاضر نبودند دین را زمین بگذارند، تبلیغ نکنند و ساکت باشند. دشمن به آنها هجوم آورد و خون مطهرشان را ریخت. بسیاری از انبیاء به صورت فردی کشته شدند.

 این استاد اخلاق حوزه علمیه قم یادآور شد: در همان سوره آل عمران آمده است «وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِير» ﴿آل‌عمران‌،  146﴾ چه بسیار پیغمبرانی که انسان های الهی مسلک همراه آنها به میدان جهاد رفتند و می دانستند، جهاد یا پیروزی یا شهادت یا زخمی شدن و یا لطمات سنگین بدنی دارد اما سست نشدند؛ یعنی دورنمای جهاد را که می دیدند که جنگ، قطع دست، قطع پا و تیر خوردن به چشم و قلب و کشته شدن است اما سست نشدند.

 وی افزود: چنین افرادی در برابر لطمه هایی که از اسلحه ها دیدند، ناتوانی نشان نداده و خودشان را در برابر دشمن زمین گیر نکردند. با این عشق و علاقه و شوق، وارد جهاد شدند، و هدف آنها برای شناخت ارزش دین بود؛ چون می دانستند در میان همه ارزش های الهی، دین و دینداری، بالاترین ارزش است و مافوق ندارد.

 این مفسر قرآن کریم تأکید کرد: امام هشتم(ع) به ترتیب از پدران گذشته شان، از موسی بن جعفر(ع) تا پیغمبر(ص) نقل می کنند که پیغمبر فرمودند: «فان المؤمن افضلوا من ملک مقرب» یقیناً مؤمن از فرشتگان مقرب برتر است. ملائکه، عقل محض هستند ولی انسان، ترکیبی از عقل و شهوت است. شهوت در لغت عرب به معنی خواسته هاست. بالاخره انسان پر از خواسته هاست که ازدواج می خواهد، بچه می خواهد، مغازه می خواهد، کسب و کار و خوردن و آشامیدن و لذت می خواهد اما چرا مؤمن افضل از ملک مقرب است؟ برای اینکه مؤمن به خاطر شناخت ارزش دین، محکوم خواسته های غلط نخواهد شد و تمام خواسته‌هایش در کنترل دین است.

 استاد انصاریان با اشاره به روایتی از پیامبر اسلام(ص) اظهار کرد: پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند: «فان المؤمن لد الحق اسیر» مؤمن پایبند حق است. همه چیزش کنترل شده است و هیچ اجازه نمی دهد که آنچه که در باطن یا در ظاهرش دارد، از کنترل حق خارج شود. بسیاری از خواسته ها، اگر از کنترل خارج شود، عامل خیلی از لذت های سنگین است.

 این استاد اخلاق حوزه علمیه قم تأکید کرد: مؤمن هم این را می داند، وقتی در کنترل حق است ولی اگر این خواسته را از دست حق دربیاورند و به آن میدان بدهند و آزادش کنند ممکن است منشأ لذات سنگین شود ولی چون مؤمن، ارزش دین و کنترل دینی را می داند، آن لذت برایش لذت نیست و درک می کند که آن لذت، ظاهرش لذت است یا خیالی است یا بدنی ولی باطنش عذاب الهی است.

 استاد انصاریان خاطرنشان کرد: انسان مؤمن، تمام خواسته های نامعقول، نامطلوب و نامشروع را در وجود خودش خفه می‌کند که صدایشان درنیاید و نگوید من خارج از حلال، خارج از نکاح، خارج از دیدن آثار خدا را در این عالم طبیعت و خارج از صدای حق را هم می‌خواهم. وی این خواسته های نامعقول را که از کنترل حق بیرون است در وجودش سرکوب می‌کند.

 این مفسر قرآن کریم یادآور شد: خداوند در سوره آل عمران می‌فرماید: اگر بی دین برای جبران بی دینیش که حالا دارند می برندش جهنم، همه کره زمین را از طلای بیست و چهار عیار پر کند، پذیرفته نمی شود و باید به جهنم برود. اصلاً کسی در آنجا، یک مثقال طلا هم ندارد ولی خدا می گوید حالا فرض کن همه کره زمین را پر از طلا به عوض نجاتش از عذاب برای بی دینیش بدهد اما قبول نمی شود.

استاد انصاریان ادامه داد: خداوند متعال در سوره رعد فرموده است: «لَوْ أَنَّ لَهُمْ مٰا فِي اَلْأَرْضِ جَمِيعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ» ﴿الرعد،  18﴾ اگر آنچه در زمین است و یک برابر دیگر یا دو برابرش بخواهد بدهد که وی را به جهنم نبرند، فایده ای ندارد. جهت مادی ارزش دین، بهشت است، جهت معنویش هم رضایت الله، رحمت الله و مغفرت الله است. پروردگار می‌گوید: عرض بهشت، عرض همه آسمان ها و زمین است. پهنایش و طولش را که نفرموده و بعد هم ابدی است. بنابراین جنسی که پهنایش، پهنای تمام آسمان ها و زمین و ابدی هم هست چه قدر می ارزد؟ هیچ کس نمی تواند حساب کند بلکه کار خود خداوند است.

 وی درباره قیمت مغفرت خداوند نیز گفت: کسی‌که خواسته های نامشروع را خفه کند که تا آخر عمر، صدایشان درنیاید، بهشت نصیب وی خواهد شد چون اگر صدایشان دربیاید و از کنترل حق خارجش کنند و انسان قبول کند که به تدریج، دینش را از دست بدهد، خداوند تمام امور معنوی را هم از انسان می گیرد و آدم را محروم می کند.

 این استاد اخلاق حوزه علمیه قم تأکید کرد: کسی‌که در تمام عمرش، هیچ معصیتی را نخواهد، خود پروردگار، او را در کفن رحمت، کفنش می کند و او را در زمینی که پیش خدا ارزش معنوی دارد دفن می کند. شما در قرآن مجید، کلمه قلب را زیاد می بینید. آبادی دل به آبادی دین است.

 استاد انصاریان عنوان کرد: اگر تمام علمای شیعه مان، از حالا زنده بمانند تا قیامت، حرف‌های امیرالمؤمنین(ع) را توضیح دهند، نمی توانند تمام کنند. امیرالمؤمنین در فرازی از خطبه شقشقیه می‌فرمایند: «ینحدر عنی سیل» علم از همه وجود من مثل سیل جریان دارد. حضرت می‌فرمایند: اگر کسی گیر جهنم بیافتد «لا یفک اسیرها» آزادی ندارد و آنکس که دارد از آتش زخم می‌خورد، زخمش، دارو و علاج ندارد. این ارزش دین است که می بینید آدم را از چه خطراتی و چه ظلم هایی حفظ می کند و بی دینی، چه بلاهایی به سر آدم می آورد.

 این مفسر قرآن کریم در پایان یادآور شد: ما اگر ارزش دین را از طریق قرآن و روایات بفهمیم، گرچه برای حفظ دینمان، جانمان در خطر قرار بگیرد، خیلی مشتاقانه جان را در طبق اخلاص می گذاریم و میثم وار، جانمان را قربانی دین می کنیم. اما بیچاره آنهایی که جانشان قربانی هوا و هوسشان می‌شود.