درسهایی از زندگی پیامبر (ص): الگوی جامع

پيامبر صلى الله عليه و آله لباسش را خودش مى دوخت ،

 كفشش را خودش وصله مى كرد،
 گوسفندش را خود مى دوشيد.
 با بردگان غذا مى خورد.
روى زمين مى نشست و سوار بر الاغ مى شد،
 كسى را همرديف خود قرار مى داد،
 شرم آن نداشت كه خودش به بازار برود و نيازهاى خانه را خريدارى كرده و حمل كند.
با همه افراد دست مى داد، و تا طرف ، دستش را رها نمى كرد، او رها نمى كرد،
به همگان سلام مى كرد و اگر به چيزى دعوت مى شد، هر چند به خرماى خشك ، دعوت را رد نمى نمود.
كم خرج و بزرگ طبع و خوش برخورد بود.
چهره اش گشوده و خندان بود،
اندوهش آميخته مهربان با خشم نبود، و در تواضعش ذلت نبود، اشراف در بخشش داشت ،
قلبى مهربان داشت ، و همه مسلمانان مهربان بود.
هرگز سر سفره اى سير بر نخاست و هرگز دست طمع به چيزى دراز نكرد. (الميزان ، ج 6، 330.)

امام صادق عليه السلام فرمود: رسول الله صلى الله عليه و آله ظرف مخصوص عطر داشتند، پس از هر وضو بلافاصله آن را به دست گرفته ، خود را معطر و خوشبو مى ساخت ؛ در نتيجه چون از خانه بيرون مى آمد، بوى عطر در محل عبور آن بزرگوار منتشر مى شد. ( كافى ، ج 6، ص 515.)

اگر عطر براى آن حضرت تعارف مى آوردند، خود را به آن معطر مى ساخت و مى فرمود: بويش پاكيزه و حمل كردنش آسان است . و بيش از آن مقدارى كه براى خوراك خرج مى كرد، به عطر پول مى داد.( همان)

منبع: يكصد و بيست درس زندگى از سيره حضرت محمد (ص )،حميد رضا كفاش