وَ وَيْلٌ لِلْكافِرِينَ مِنْ عَذابٍ شَدِيدٍ»
واى بر آن كسانى كه به من پشت كردند و رفتند. از من بريدند و به غير من پيوستند. واى بر آنها از عذاب سختى كه هم در دنيا بر سر آنان مى‌آيد و هم در آخرت.
كافران چه كسانى هستند؟
«الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الْآخِرَةِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ يَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِكَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ» «1»
علامت اول: كسانى كه درب آخرت را به روى خود بستند و گفتند: ما نمى‌خواهيم، ما فقط شكم، شهوت، پول و املاك مى‌خواهيم.
علامت دوم: ديگران را كه مى‌خواستند در راه من بيايند، وسوسه كردند و جلوى آنان را گرفتند كه به مسجد و منبر نرويد، به اين حرفها گوش ندهيد، به سراغ خدا نرويد. «وَ يَبْغُونَها عِوَجاً»
علامت سوم: كافران مى‌خواستند دين و راه مرا به ديگران كج نشان بدهند كه اين راه به جايى نمى‌رسد. «أُولئِكَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ» اين‌ها در گمراهى خيلى دورى هستند. ديگر نزديك نيستند كه صداى من، پيغمبر صلى الله عليه و آله، قرآن و عالم ربانى را بشنوند. دور دور هستند و هيچ صداى حقى به گوش آنان نمى‌خورد.
|
اگر روزانه باشد يا شبانه |
ندارم جز نواى عاشقانه |
|
|
زدم در راه عشقش سر به دريا |
چو ميزد آتش عشقم زبانه |
|
|
نهادم سر به صحرا همچو مجنون |
كه تا يابم من از ليلى نشانه |
|
|
به گِرد كوى او سرگَرد بودم |
به ناگه آمدم بر گوش اين ترانه |
|
|
نبندى زان ميان طرفى كمروار |
اگر خود را بينى در ميانه |
|
|
اگر نوح است كشتيبان مكن باك |
از اين درياى ناپيدا كرانه |
|
|
بكوبيد راه را با پاى همت |
مگير از بيم چون كودك بهانه |
منبع : پایگاه عرفان