گناه به معنی خلاف است و در اسلام هر کاری که بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه است. مخالفت امر خدا، هر اندازه کوچک باشد، چون در پیشگاه عظمت الهی واقع می شود، بزرگ است و صغیر شمرده شدن آن ها نسبت به گناهان دیگری است که کبیره دانسته شده اند.
از این منظر که گناه نافرمانی حق تعالی است، نمی توان هیچ گناهی را کوچک شمرد، چه این که کوچک شمردن گناه، از گناهان کبیره است (که در صورت عدم توبه) بخشیده نمی شود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده که «به کوچکی گناه منگرید، بلکه به بزرگی کسی بنگرید که نسبت به او گستاخی کرده اید»
طبق آيه 53 سوره زمر، همه گناهان بخشيده مي‌شود، امّا طبق آيه 48 سوره نساء جز شرك همه گناهان بخشيده مي‌شوند؛ اين دو كلام چگونه قابل جمع است؟
خداوند در سوره زمر آيه 53، مي‌‌فرمايد:«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ؛ بگو: اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است ».
آيه فوق راه بازگشت را توأم با اميدواري به روي همه گناه كاران مي‌گشايد، و با لحني آكنده از نهايت لطف و محبت، آغوش رحمتش را به روي همگان باز كرده، و فرمان عفو آنها را صادر نموده است. از اميدبخش ترين آيات قرآن نسبت به گناه كاران، آيه فوق است كه طبق روايتي از حضرت علي ـ عليه السّلام ـ نقل شده: «در تمام قرآن، آيه‌اي وسيع تر از اين آيه نيست...».
سؤالي كه در اين جا مطرح است، اين است كه: آيا عموميت آيه همه گناهان، حتي شرك و گناهان كبيره ديگر را فرا مي‌گيرد؟ پس چرا درسوره نساء آمده است كه؛ «إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا
خداوند [هرگز] شرك را نمى بخشد! و پايين تر از آن را براى هر كس [بخواهد و شايسته بداند] مى بخشد. و آن كسى كه براى خدا، شريكى قرار دهد، گناه بزرگى مرتكب شده است .»
در پاسخ بايد گفت: لازم است آيات قرآن به تنهايي مورد ارزيابي قرار نگيرد، بلكه با در كنار هم گذاشتن آيات ديگر كه مفسر همديگر هستند؛ و با نگاهي همه جانبه، مفهوم آيه را استخراج كرد. لذا آيات سوره زمر ، دو آيه فوق را تبيين نموده است. و سه دستور را براي بخشش گناهان ذكركرده است:
1. بازگشت : به سوي پروردگارتان بازگرديد؛
2. تسليم: در برابر فرمان او تسليم شويد؛
3. پيروي از دستورات: پيروي كنيد از بهترين دستوراتي كه از سوي پروردگارتان بر شما نازل شده است.
یکی از راههای بخشش گناه توبه است
اين دستورات سه گانه مي‌گويد: درهاي غفران و رحمت به روي بندگان گشوده است؛ مشروط به اينكه بعد از ارتكاب گناه به خود آيند و تغيير مسير دهند و رو به سوي درگاه خدا آورند، و در برابر فرمانش تسليم باشند، و با عمل، صداقت خود را با توبه نشان دهند. به اين ترتيب نه شرك از آن مستثناست و نه غير از آن(يعني از شرک توبه کند و برگردد خداوند متعال نيز او را مي بخشد.) اين رحمت عمومي مشروط به موارد فوق درآيات 55- 54 سوره زمراست.
اگر در آيه 48 سوره نساء، بخشش و عفو مشركان را استثناء كرده است، در مورد مشركاني است كه در حالت شرك از دنيا بروند. نه آنها كه بيدار شوند، و راه حق را پيش گيرند. چرا كه اكثريت به اتفاق مسلمانان صدر اسلام مشرك بوده اند، و بعد اسلام آورده‌اند.
علاوه بر موارد فوق؛ از اين نكته نيز غافل نباشيم كه بعضي از آيات عام هستند، و بعضي از آيات ديگر را تخصيص مي‌زنند. لذا بعضي از مفسرين در اين آيه فوق گفته‌اند كه آيه:
« إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا» آيه « إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا»
را تخصيص زده است، يعني اين كه خداوند به جز شرك بقيه گناهان را مي‌بخشد. امّا آن چه كه بيان شد، خداوند گناهان را با شرايطي مي‌بخشد و آن شرايط : «توبه» ، « تسليم فرمان الهي» و «پيروي از دستورات الهي در عمل » مي باشد؛ اگر اين شرايط براي گناه كار مهيا باشد؛ حتي مشرك را نيز مي‌بخشد.
منبع : مجله اینترنتی دلگرم