امام حسین(ع) در هر مرحله یاران خود را امتحان می‌کردند و یکی از این آزمون‌ها، برداشتن عهد از آنها بود.
کاروان امام حسین(ع) در ادامه مسیر خود به منزلگاه «زُباله» رسید. «زُباله» به معنای محلی است که آب را در خود نگه می‌دارد، به معنای محل پرآب. این منزل روستایی آباد و مسکونی بود که طوایفی از بنی اسد در آنجا زندگی می‌کردند و در همین منزلگاه بود که امام(ع) خبر شهادت «عبداللّه بن یقطر» را شنید. او فرستاده سیدالشهداء علیه‌السلام به سوی کوفیان و حضرت مسلم بود که همزمان با شهادت مسلم و هانی، شهید شد. محل به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است. همچنین امام حسین(ع) در این مکان خبر شهادت قیس بن مسهر صیداوی را شنید.
سپس نامه‌ای را بیرون آورد و پس از اعلام خبر کشته شدن مسلم بن عقیل، هانی بن عروة و عبد اللَّه یقطر بیعتش را از همراهان برداشت. آن حضرت خطاب به همراهان فرمود: «قَدْ خَذَلَنَا شِیعَتُنَا فَمَنْ أَحَبَّ مِنْکمُ الِانْصِرَافَ فَلْینْصَرِفْ غَیرَ حَرِجٍ لَیسَ عَلَیهِ ذِمَام؛ پیروانمان ما را خوار کردند هر که می‌خواهد بازگردد باکی بر او نیست، بازگردد، و ذمه و عهدی از ما بر او نیست.»
نکته قابل تأمل، رفتار امام حسین(ع) با اصحابشان است. ایشان در هر مرحله یاران خود را به بهانه‌های مختلف مورد آزمایش قرار می‌داد و یکی از رفتارهایشان برداشتن عهد از آنها بود، رفتاری که تا شب عاشورا ادامه داشت؛ اما اصحاب در هر بار از این آزمون سربلند بیرون می‌آمدند تا جایی که در روز کربلا و در رکاب مولایشان به لقای الهی رسیدند.
منبع : تسنیم