ايمان، حقيقى است چون درخت پاك كه ريشه محكم و استوار در عرصه‌گاه توحيد دارد و شاخ و برگ و ميوه‌اش فضائل و خصائل و صفاتى است كه براى دنيا و آخرت انسان مفيد است.
ايمان، پيوند عاشقانه مؤمن با خداى لا يزال است كه مستجمع جميع صفات كمال است، پيوندى كه ناشى از معرفت و آگاهى‌ها از افق وجود انسان است.
ايمان، باور و محبّت و عشق قلبى به منبع همه خوبى‌ها يعنى حضرت رب العزه است كه اين باور و محبّت و عشق قلبى موجب مى‌شود انسان با همه وجود از معشوق رنگ بگيرد و از خواسته‌هاى سعادت‌بخش او پيروى كند و اطاعت نمايد.
قرآن و روايات، نشانه‌ها و علامت‌ها و خصلت‌هايى را براى اهل ايمان بيان مى‌كنند كه همه آن‌ها ظهور عينى و عملى ايمان در مؤمن است و آن نشانه‌ها و خصلت‌ها جز از آن ريشه معنوى و حقيقت الهى و ملكوتى نمى‌رويد.
مؤمن به سبب ايمانش دريايى از شوق و عشق و محبّت است و به اين خاطر عاشق تحقق صفات مثبت در خود و علاقه‌مند به ظهور ارزش‌ها در خويش و دوستدار الفت و انس و يكرنگى و صداقت و معاشرت با مردم است تا آنان را از اين طريق به حسنات و ارزش‌ها آشنا كند و پس از آشنايى، زمينه آراستن آنان را به آن حسنات و ارزش‌ها فراهم نمايد.
رسول خدا صلى الله عليه و آله در روايتى مى‌فرمايد:
«المُؤْمِنُ يَألَفُ وَيُؤْلَفْ وَلا خَيْرَ فِيمَنْ لايَأْلَفُ وَلا يُؤْلَفُ وَخَيْرُ النَّاسِ أَنْفَعُهُمْ للناسِ» «1».
مؤمن با مردم اهل انس و يك رنگى و صداقت و معاشرت است و با او هم انس و يكرنگى برقرار مى‌شود و كسى كه با مردم انس نمى‌گيرد و با او انس گرفته نمى‌شود، هيچ خيرى ندارد و بهترين مردم، سودمندترين آنان نسبت به مردم است.
از اين روايت به صراحت استفاده مى‌شود كه مؤمن در انس گرفتن با مردم و در برقرار كردن الفت با ايشان نيتى جز اين ندارد كه فراوان‌ترين بهره و سود را به آنان برساند و بهترين منفعت را نصيب ايشان كند و بى‌ترديد آگاه كردن آنان از ارزش‌ها و خصلت‌هايى كه محصول ايمان است و زمينه‌سازى براى آراسته شدنشان به آن ارزش‌ها كه از طريق الفت و انس ميسر است، بهترين راه سودرسانى به آنان است و بر اين اساس مؤمن بهترين انسان است چنان كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:
«وَخَيْرُ الناسِ أَنْفَعَهُمْ لِلنَّاسِ» .
بهترين مردم آن كسى است كه نفعش به ديگران بيشتر باشد.
منبع: فرهنگ مهرورزى،
منبع : پایگاه عرفان